Cierniofilipinek złotoczelny
| Dasycrotapha speciosa | |||
| Tweeddale, 1878[1] | |||
 Ilustracja autorstwa J. Smita z 1878 roku | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Dasycrotapha | ||
| Gatunek |
cierniofilipinek złotoczelny | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Cierniofilipinek złotoczelny[4] (Dasycrotapha speciosa) – gatunek ptaka z rodziny szlarników (Zosteropidae).
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego nazwał w 1878 szkocki ornitolog Arthur Hay w artykule poświęconym nowemu rodzajowi i gatunkowi ptaka z Filipin opublikowanym w czasopiśmie Proceedings of the Zoological Society of London; Hay umieścił nowy gatunek w nowo zdefiniowanym przez siebie rodzaju Dasycrotapha i nadał mu epitet gatunkowy speciosa[1]. Miejsce typowe to Valencia, Negros, Filipiny[5]. Holotyp to dorosły samiec (sygnatura BMNH Birds 1888.4.20.1090) ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Londynie, zebrany w sierpniu 1877 roku przez Alfreda Harta Everetta[6]. Jedyny przedstawiciel rodzaju Dasycrotapha[4].
Niektóre ujęcia systematyczne do rodzaju Dasycrotapha zaliczają jeszcze Stictocerthia pygmaea i S. plateni[7][8] jednak w 2023 roku Sangster i współpracownicy umieścili oba taksony w nowo utworzonym rodzaju Stictocerthia[9]. Obserwacje wykazały że populacje z obu wysp różnią się od siebie na tyle, aby uzasadnić uznanie dwóch podgatunków; potrzebne są dalsze badania[5]. Obecnie (2024) nie wyróżnia się podgatunków[5][7].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Dasycrotapha: gr. δασυς dasus ‘włochaty’; κροταφος krotaphos ‘brew, skronie’[10].
- speciosa: łac. peciosus ‘wspaniały, piękny, genialny’, od species ‘uroda, piękno’, od specere ‘patrzeć’[11]
Rozmieszczeni geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Cierniofilipinek złotoczelny występuje na dwóch wyspach – Panay i Negros – w zachodnio-środkowych Filipinach[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 13 cm[5].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Dasycrotapha Tweeddale, 1878.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b A. Hay. On a new Philippine Genus and Species of Bird. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1878, s. 114, 1878. (ang.).
- ↑ R.B. Sharpe: Catalogue of the Passeriformes or Perching Birds, in the collection of the British Museum. Cz. 7: Cichlomorphæ: Part IV. Containing the concluding portion of the family Timelidæ (Babbling Trushes). Printed by order of the Trustees: London, 1883, s. 574, seria: Catalogue of the Birds in the British Museum. (ang.).
- ↑ Dasycrotapha speciosa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Zosteropidae Bonaparte, 1853 - szlarniki - White-eyes (wersja: 2024-01-07). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-02-02].
- ↑ a b c d e N. Collar & C. Robson, Flame-templed Babbler (Dasycrotapha speciosa, version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020, DOI: 10.2173/bow.fltbab1.01 [dostęp 2024-02-02] (ang.).
- ↑ 1888.4.20.1090. [w:] Data Portal [on-line]. Natural Museum History. [dostęp 2024-02-02]. (ang.).
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy): Sylviid babblers, parrotbills, white-eyes (version 13.2). IOC World Bird list. [dostęp 2024-02-22]. (ang.).
- ↑ S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, White-eyes, Yuhinas, and Allies (Zosteropidae), version 1.0, Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020, Dasycrotapha, DOI: 10.2173/bow.zoster2.01 [dostęp 2023-04-25] (ang.).
- ↑ G. Sangster, N.T. Vinciguerra, J. Gaudin & M.J. Andersen. A new genus for Dasycrotapha plateni and D. pygmaea (Aves: Zosteropidae). „Zootaxa”. 5361 (2), s. 145―148, 2023. DOI: 10.11646/zootaxa.5361.1.10. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Dasycrotapha [dostęp 2024-02-02].
- ↑ The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2024-02-02] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).