Tekst źródłowy strony Clarence Huebner

{{Żołnierz infobox
 |imię i nazwisko = Clarence Huebner
 |imię i nazwisko org = 
 |pseudonim = 
 |rodzaj wojsk = lądowe
 |zwycięstwa = 
 |grafika = Clarence huebner.jpg
 |opis grafiki = 
 |stopień grafika = US Army O9 shoulderboard rotated.svg
 |stopień = [[generał porucznik]]
 |data urodzenia = [[24 listopada]] [[1888]]
 |miejsce urodzenia = Bushton ([[Kansas]])
 |data śmierci = [[23 września]] [[1972]]
 |miejsce śmierci = [[Waszyngton]]
 |lata służby = 1910–1950
 |siły zbrojne = {{państwo|USA|usarmy}}
 |jednostki = 
 |stanowiska = dowódca:
* [[1 Dywizja Piechoty (USA)|1 Dywizji Piechoty]]
* [[V Korpus (USA)|V Korpusu]]
gubernator wojskowy [[okupacja aliancka Niemiec|amerykańskiej strefy okupacyjnej w Niemczech]]
 |wojny i bitwy = [[I wojna światowa]],<br />[[II wojna światowa]]:
* [[operacja Overlord]]
* [[operacja Lüttich|obrona Mortain]]
* [[bitwa o Akwizgran]]
* [[bitwa o las Hürtgen]]
* [[inwazja aliantów zachodnich na Niemcy|inwazja na Niemcy]]
 |późniejsza praca = dyrektor Komisji Obrony Cywilnej [[Nowy Jork (stan)|stanu Nowy Jork]]
 |odznaczenia = {{order|DSCUSA|2}} {{order|US-DSM|3}} {{order|SG|1}} {{order|LM|L}} {{order|BG|1}} {{order|PS|2}} [[Plik:Mexican Border Service Medal ribbon.svg|40px|Mexican Border Service Medal]] {{order|AVM}} {{order|US-MAON}} {{order|US-MSON}} {{order|US-MKA}} {{order|US-MKEABW}} {{order|US-MZII}} {{order|US-MAO}} {{order|US-MSON}} {{order|OL|K}} {{order|KWB|IIBP}} {{order|OWBLZZ|2}} {{order|CKW|1}} {{order|LH|K}} {{order|KWF|IBP}} {{order|KWF|IIBP}} {{order|ODK|WO}} {{order|OŁ|KT}} {{order|KZW(ITA)|1}} {{order|SU-OSU|2}}
 |commons = Category:Clarence R. Huebner
}}
'''Clarence Ralph Huebner''' (ur. [[24 listopada]] [[1888]] w Bushton w stanie [[Kansas]], zm. [[23 września]] [[1972]] w [[Waszyngton]]ie) – [[Stany Zjednoczone|amerykański]] [[generał porucznik]], żołnierz obu wojen światowych. Najbardziej znany jako dowódca słynnej [[1 Dywizja Piechoty (USA)|1 Dywizji Piechoty]] (m.in. podczas desantu na [[plaża Omaha|plaży Omaha]]) oraz [[V Korpus (USA)|V Korpusu]].

== Życiorys ==
=== Wczesne lata ===
Wychował się na [[farma|farmie]] rodziców w Bushton w stanie Kansas. Od 1910 roku służył w 18 Pułku Piechoty, przechodząc od stopnia [[szeregowy|szeregowca]] do [[sierżant]]a. Zawodowym żołnierzem został w listopadzie 1916 roku.

=== I wojna światowa ===
Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] służył na [[front zachodni (I wojna światowa)|froncie zachodnim]], wysłany do [[III Republika Francuska|Francji]] ze swoją nową jednostką, 28 Pułkiem Piechoty, który później stała się częścią 1 Dywizji Piechoty (słynna „Wielka Czerwona Jedynka”), wkrótce po przystąpieniu USA do wojny. Dywizja była pierwszą jednostką [[Amerykański Korpus Ekspedycyjny|Amerykańskiego Korpusu Ekspedycyjnego]], która została wysłana za granicę Stanów Zjednoczonych w czasie I wojny światowej. W następnym roku brał udział w pierwszym ataku 28 Pułku pod [[Cantigny]] przez [[Soissons]], [[Saint-Mihiel]] i [[Montfaucon-d’Argonne|Meuse-Argonne]]. Za zasługi na polu walki Wielkiej Wojny otrzymał dwa [[Krzyż Wybitnej Służby (Stany Zjednoczone)|Krzyży Wybitnej Służby]], [[Medal Sił Lądowych za Wybitną Służbę]] i [[Srebrna Gwiazda|Srebrną Gwiazdę]]. Dowodził 2. batalionem 28 Pułku Piechoty w Cantigny po śmierci swojego dowódcy, a później dowodził pułkiem, będąc jednym z najmłodszych dowódców pułku w Amerykańskich Siłach Ekspedycyjnych.

Pozostając w armii po wojnie, uczęszczał do [[United States Army Command and General Staff College]] w [[Fort Leavenworth]] w 1924 roku, a na jej wydziale służył od 1929 do 1933 roku.

=== II wojna światowa ===
==== Wielka Czerwona Jedynka ====
W 1943 roku zastąpił popularnego dowódcę 1 Dywizji Piechoty, gen. [[Terry Allen|Terry'ego Allena]], w ramach zmian personalnych opracowanych przez gen. [[Omar Bradley|Omara Bradleya]]. Pomimo tego, ze dywizja odniosła znaczne sukcesy bojowe pod dowództwem Allena w czasie [[II wojna światowa w Afryce|kampanii afrykańskiej]] i [[operacja Husky|sycylijskiej]], Bradley był bardzo krytyczny zarówno wobec Allena, jak i jego [[adiutant]]a, [[Theodore Roosevelt Jr.|Theodore'a Roosevelta Jr.]], który przedkładał umiejętności bojowe nad musztrę i dyscyplinę. Jak napisał Bradley: „Podczas gdy [[alianci (II wojna światowa)|alianci]] godnie paradowali przez [[Tunis]], walcząca 1 Dywizja Piechoty Allena świętowała zwycięstwo w [[Tunezja Francuska|Tunezji]] na swój sposób. W miastach od Tunezji aż do [[Arziw|Arzewa]] dywizja pozostawiła po sobie ślad splądrowanych sklepów z winami i oburzonych burmistrzów. Natomiast w [[Oran]]ie [...] dywizja wpadła w szał. Problem zaczął się, gdy oddziały SOS (''Services of Supply''), długo stacjonujące w Oranie, zamknęły swoje kluby i instalacje dla naszych oddziałów bojowych przybywających z frontu. Zirytowana tym wykluczeniem, 1 Dywizja wpadła do miasta, aby „wyzwolić” je po raz drugi”<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Whitlock | imię = Flint | autor link = | tytuł = The fighting first: the untold story of the Big Red One on D-Day | wydawca = Westview Press | miejsce = Boulder, Kolorado | rok = 2004 | strony = 19–20 | isbn = 978-0-8133-4218-4 | język = en}}</ref>. Mimo to Bradley przyznał, że „żaden dowódca nie przewyższył nieprzewidywalnego Terry'ego Allena w kwestii kierowania żołnierzami na polu walki”<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Ellis | imię = Robert B. | autor link = | tytuł = See Naples and Die: A Ski Trooper's World War II | wydawca = McFarland & Co. | miejsce = Jefferson, NC | rok = 1996 | strony = 228 | isbn = 0-7864-0190-7 | język = en}}</ref>.

Po objęciu dowództwa Huebner natychmiast zarządził serię [[ćwiczenia wojskowe|ćwiczeń]], [[marsz (wojsko)|marszów]] i szkoleń strzeleckich dla 1 Dywizji Piechoty, również dla weteranów, którzy właśnie zakończyli krwawe walki z siłami niemieckimi na [[Sycylia|Sycylii]]. Nie podobało się to starszym żołnierzom, którzy nie próbowali ukrywać swoich sympatii dla generała Allena<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Astor | imię = Gerald | autor link = | tytuł = Terrible Terry Allen: combat general of World War II: the life of an American soldier | wydawca = Presidio Press | miejsce = New York | rok = 2003 | strony = | isbn = 978-0-89141-760-6 | język = en}}</ref>. Jak powiedział z obrzydzeniem jeden z weteranów Wielkiej Czerwonej Jedynki: „Do jasnej cholery (ang. ''Hell's bells'')! Zabijamy Niemców od miesięcy, a teraz uczą nas strzelać z karabinu? To nie ma sensu”<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Whitehead | imię = Don | autor link = | nazwisko2 = Romeiser | imię2 = John B. (ed.) | tytuł = Combat Reporter: Don Whitehead's World War II Diary and Memoir | url = https://archive.org/details/combatreporterdo00rome | wydawca = Fordham University Press | miejsce = New York | rok = 2006 | strony = [https://archive.org/details/combatreporterdo00rome/page/n214 194] | isbn = 978-0823226757 | język = en}}</ref>.

Wspierany przez Bradleya i Eisenhowera Huebner jednak nie ustępował, a [[morale]] dywizji stopniowo się poprawiało. Jako dowódca Wielkiej Czerwonej Jedynki podczas [[operacja Overlord|operacji Overlord]], kierował lądowaniem 1 Dywizji Piechoty na [[plaża Omaha|plaży Omaha]] 6 czerwca 1944 roku, po którym poprowadził swoją dywizję na [[Saint-Lô]], zdobyte w połowie lipca. Później 1 Dywizja Piechoty pod jego rozkazami odparła [[operacja Lüttich|niemiecką kontrofensywę pod Mortain]] i ścigała armię niemiecką przez całą Francję aż do [[granica francusko-niemiecka|granicy Niemiec]], tocząc tam [[bitwa o Akwizgran|bitwę o Akwizgran]] i [[bitwa o las Hürtgen|las Hürtgen]].

==== Dowództwo V Korpusu ====
W styczniu 1945 roku Huebner objął dowództwo nad V Korpusem, który pokierował od [[Ren]]u do [[Łaba|Łaby]] w czasie [[inwazja aliantów zachodnich na Niemcy|inwazji na Niemcy]], gdzie jego wojska nawiązały pierwszy kontakt z [[Armia Czerwona|Armią Czerwoną]]. Dowodził V Korpusem do 11 listopada 1945 roku.

=== Służba powojenna ===
Po II wojnie światowej służył jako zastępca szefa sztabu armii w [[Pentagon]]ie od końca 1945 roku do 1946 roku, kiedy to został szefem sztabu [[United States European Command]] (EUCOM). Otrzymał ostatni awans do stopnia [[generał porucznik|generała porucznika]] 28 marca 1947 roku, a także pełnił funkcję zastępcy dowódcy EUCOM od 1947 do 1950 roku. Był ostatnim gubernatorem wojskowym [[okupacja aliancka Niemiec|amerykańskiej strefy okupacyjnej w Niemczech]] od 15 maja 1949 roku do 1 września 1949 roku.

Odszedł na emeryturę wojskową 30 listopada 1950 roku.

=== Późniejsze lata ===
1 września 1951 roku został dyrektorem Komisji Obrony Cywilnej [[Nowy Jork (stan)|stanu Nowy Jork]] i pełnił tę funkcję do stycznia 1961 roku. Był zdecydowanym zwolennikiem budowy [[schron przeciwatomowy|schronów przeciwatomowych]]; uważał, że ludność Stanów Zjednoczonych zostanie ostatecznie zmuszona do ciągłego życia w podziemnych schronach i „zobaczy słońce tylko podejmując skalkulowane ryzyko”.

== Życie prywatne ==
Poślubił Florence Barrett w 1921 roku. Po jej śmierci w 1966 roku, ożenił się z Anne Imelde Mathews w 1968 roku. Zmarła w 1974 roku. Wszyscy troje są pochowani razem na [[Cmentarz Narodowy w Arlington|Cmentarzu Narodowym w Arlington]]<ref>{{Cytuj stronę | url = https://ancexplorer.army.mil/publicwmv/#/arlington-national/search/results/1/CgdodWVibmVyEghjbGFyZW5jZQ--/ | tytuł = Arlington National Cemetery. HUEBNER, CLARENCE R. 11/24/1888 09/23/1972 | autor = | opublikowany = ANC Explorer | data = | język = en | data dostępu = 2020-12-19}}</ref>.

== W kulturze masowej ==
Jego postać została zagrana przez [[Charles Macaulay|Charlesa Macaulaya]] w filmie [[Wielka Czerwona Jedynka (film)|''Wielka Czerwona Jedynka'']] z 1980 roku, w sekwencji otwierającej rozgrywającej się podczas I wojny światowej, a także – w zrekonstruowanej wersji rozszerzonej – w 1944 roku, tuż przed bitwą o las Hürtgen<ref>{{Cytuj stronę | url = https://www.imdb.com/title/tt0080437/trivia | tytuł = Wielka czerwona jedynka (1980) | autor = | opublikowany = [[IMDb]] | data = | język = en | data dostępu = 2020-12-19}}</ref>.

== Przypisy ==
{{Przypisy}}

{{Kontrola autorytatywna}}

{{SORTUJ:Huebner Clerance}}
[[Kategoria:Amerykańscy generałowie]]
[[Kategoria:Komandorzy Legii Honorowej]]
[[Kategoria:Odznaczeni Medalem Zwycięstwa]]
[[Kategoria:Odznaczeni Army Distinguished Service Medal]]
[[Kategoria:Odznaczeni Brązową Gwiazdą]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Wybitnej Służby (Stany Zjednoczone)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Legią Zasługi]]
[[Kategoria:Odznaczeni Purpurowym Sercem]]
[[Kategoria:Odznaczeni Srebrną Gwiazdą]]
[[Kategoria:Odznaczeni National Defense Service Medal]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Korony Dębowej]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Leopolda (Belgia)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Łaźni]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Suworowa]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Wojennym Czechosłowackim 1939]]
[[Kategoria:Odznaczeni Czechosłowackim Wojskowym Orderem Lwa Białego „Za zwycięstwo”]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Wojennym (Belgia)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Zasługi Wojennej (Włochy)]]
[[Kategoria:Uczestnicy I wojny światowej (Stany Zjednoczone)]]
[[Kategoria:Uczestnicy II wojny światowej]]
[[Kategoria:Pochowani na Cmentarzu Narodowym w Arlington]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1888]]
[[Kategoria:Zmarli w 1972]]