Clytus madoni

	Clytus madoni
	Pic, 1890
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kózkowate
Podrodzina	kózkowe
Plemię	Clytini
Rodzaj	Clytus
Gatunek	Clytus madoni
Synonimy
	Clytus (Clytanus) madoni Pic, 1891; Clytus preapicalis Pic, 1939;
	Clytus (Clytanus) madoni Pic, 1891; Clytus preapicalis Pic, 1939;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies

Clytus madoni – gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych i podrodziny kózkowych (Cerambycinae). W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN ma status gatunku najmniejszej troski.

Taksonomia

Gatunek ten został opisany w 1890 roku przez Maurice’a Pica jako Clytus (Clytanus) madoni. Miejscem typowym jest Palestyna^[2]^[3]. Opisany przez Pica w 1939 roku Clytus preapicalis został z nim zsynonimizowany w 1975 roku przez Carolusa Holzschuha^[4].

Opis

Chrząszcz o ciele długości od 5 do 8 mm, ubarwionym czarno z wzorem z jasnych przepasek. Barwa całych czułków jest brązowawa, a odnóży brunatnoczarniawa. Przedplecze pozbawione jest obrzeżenia. Wierzchołek porośniętej białymi włosami tarczki jest zaokrąglony. Pokrywy mają dwie poprzeczne przepaski z białych włosków; nie występuje przepaska barkowa oraz brak jest przepaski w wierzchołkowej ich ćwiartce (przepaski apikalnej). Pierwsza z przepasek jest wyraźna, wklęśle zafalowana, biegnąca skośnie od pobliża środka długości pokryw (prawie od ich krawędzi) do początku ich drugiej ćwiartki i nieosiągająca ich szwu. Druga przepaska jest również wyraźna, co najwyżej nieco falista, dochodząca w pobliże szwu, ale również go nieosiągająca. Wierzchołek pokryw jest ścięty^[3].

Biologia, występowanie i zagrożenie

Biegowiec ten zasiedla zakrzewienia. Owady dorosłe latają od marca do maja i odwiedzają różne kwiaty. Larwy są obligatoryjnie saproksylofagiczne. Żerują w gałęziach szakłaka palestyńskiego, przy czym preferowane są takie osłabione już żerami innych kózkowatych^[1].

Owad palearktyczny, o rozsiedleniu wschodniośródziemnomorskim^[3]. Znany jest z południowej Turcji (prowincja Hatay^[3]), Cypru, Libanu, Izraela i Palestyny^[3]^[5]. Jego zasięg szacuje się na około 10 tysięcy km²^[1].

Gatunek ten umieszczony jest w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody ze statusem najmniejszej troski (LC). Nie są znane duże czynniki mu zagrażające, a trend liczebności jego populacji oceniono na stabilny^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d J.J. Buse J.J., Clytus madoni, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2019-07-02] (ang.).
↑ M. Pic. Communications. M. M. Pic, de Digoin, adresse la description d'un Longicorne nouveau. „Annales de la Société Entomologique de France”. 6 (10), s. 211, 1890.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Hüseyin Özdikmen, Semra Turgut. A synopsis of Turkish Clytus Laicharting, 1784 and Sphegoclytus Sama, 2005 with zoogeographical remarks (Coleoptera: Cerambycidae: Cerambycinae). „Munis Entomology and Zoology Journal”. 4 (2), s. 353-370, 2009.
↑ C. Holzschuh. Zur synonymie Palaearktischer Cerambycidae I. (Col.). „Koleopterologische Rundschau”. 52, s. 101-104, 1975.
↑ M.L. Danilevsky: Catalogue of Palaearctic Cerambycoidea. 2019.

[iucn-1] J.J. Buse J.J., Clytus madoni, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2019-07-02] (ang.).

[Pic-2] M. Pic. Communications. M. M. Pic, de Digoin, adresse la description d'un Longicorne nouveau. „Annales de la Société Entomologique de France”. 6 (10), s. 211, 1890.

[OT-3] Hüseyin Özdikmen, Semra Turgut. A synopsis of Turkish Clytus Laicharting, 1784 and Sphegoclytus Sama, 2005 with zoogeographical remarks (Coleoptera: Cerambycidae: Cerambycinae). „Munis Entomology and Zoology Journal”. 4 (2), s. 353-370, 2009.

[Holzschuh-4] C. Holzschuh. Zur synonymie Palaearktischer Cerambycidae I. (Col.). „Koleopterologische Rundschau”. 52, s. 101-104, 1975.

[Danilevsky-5] M.L. Danilevsky: Catalogue of Palaearctic Cerambycoidea. 2019.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]