Clytus madoni
| Clytus madoni | |||
| Pic, 1890 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Clytus madoni | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |||
 | |||
Clytus madoni – gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych i podrodziny kózkowych (Cerambycinae). W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN ma status gatunku najmniejszej troski.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten został opisany w 1890 roku przez Maurice’a Pica jako Clytus (Clytanus) madoni. Miejscem typowym jest Palestyna[2][3]. Opisany przez Pica w 1939 roku Clytus preapicalis został z nim zsynonimizowany w 1975 roku przez Carolusa Holzschuha[4].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości od 5 do 8 mm, ubarwionym czarno z wzorem z jasnych przepasek. Barwa całych czułków jest brązowawa, a odnóży brunatnoczarniawa. Przedplecze pozbawione jest obrzeżenia. Wierzchołek porośniętej białymi włosami tarczki jest zaokrąglony. Pokrywy mają dwie poprzeczne przepaski z białych włosków; nie występuje przepaska barkowa oraz brak jest przepaski w wierzchołkowej ich ćwiartce (przepaski apikalnej). Pierwsza z przepasek jest wyraźna, wklęśle zafalowana, biegnąca skośnie od pobliża środka długości pokryw (prawie od ich krawędzi) do początku ich drugiej ćwiartki i nieosiągająca ich szwu. Druga przepaska jest również wyraźna, co najwyżej nieco falista, dochodząca w pobliże szwu, ale również go nieosiągająca. Wierzchołek pokryw jest ścięty[3].
Biologia, występowanie i zagrożenie[edytuj | edytuj kod]
Biegowiec ten zasiedla zakrzewienia. Owady dorosłe latają od marca do maja i odwiedzają różne kwiaty. Larwy są obligatoryjnie saproksylofagiczne. Żerują w gałęziach szakłaka palestyńskiego, przy czym preferowane są takie osłabione już żerami innych kózkowatych[1].
Owad palearktyczny, o rozsiedleniu wschodniośródziemnomorskim[3]. Znany jest z południowej Turcji (prowincja Hatay[3]), Cypru, Libanu, Izraela i Palestyny[3][5]. Jego zasięg szacuje się na około 10 tysięcy km²[1].
Gatunek ten umieszczony jest w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody ze statusem najmniejszej troski (LC). Nie są znane duże czynniki mu zagrażające, a trend liczebności jego populacji oceniono na stabilny[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d J. Buse, Clytus madoni, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2019-07-02] (ang.).
- ↑ M. Pic. Communications. M. M. Pic, de Digoin, adresse la description d'un Longicorne nouveau. „Annales de la Société Entomologique de France”. 6 (10), s. 211, 1890.
- ↑ a b c d e Hüseyin Özdikmen, Semra Turgut. A synopsis of Turkish Clytus Laicharting, 1784 and Sphegoclytus Sama, 2005 with zoogeographical remarks (Coleoptera: Cerambycidae: Cerambycinae). „Munis Entomology and Zoology Journal”. 4 (2), s. 353-370, 2009.
- ↑ C. Holzschuh. Zur synonymie Palaearktischer Cerambycidae I. (Col.). „Koleopterologische Rundschau”. 52, s. 101-104, 1975.
- ↑ M.L. Danilevsky: Catalogue of Palaearctic Cerambycoidea. 2019.