Przejdź do zawartości

Człowiek z Devon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Człowiek z Devon (ang. A Man of Devon) – tom opowiadań z 1901, czwarte opublikowane dzieło Johna Galsworthy’ego[1].

Zbiór czterech opowiadań (m.in. tytułowego) wydano pod pseudonimem John Sinjohn (dosł. John, syn Johna). Zasługuje on na uwagę przede wszystkim ze względu na opowiadanie Zbawienie Forsyte’a (ang. Salvation of a Forsyte). W dziele tym po raz pierwszy mowa jest o przedstawicielu rodu Forsyte’ów, który to ród zdominuje w przyszłości twórczość pisarza. Mowa o jednym z braci - Swithinie, który na łożu śmierci wspomina niegdysiejsze spotkanie z piękną, młodą Węgierką. Miało ono miejsce podczas podróży Swithina na kontynent europejski. Pomiędzy młodymi rodzi się miłosne uczucie. W momencie gdy Swithin dowiaduje się, że Węgierka jest członkinią antyhabsburskiego ruchu oporu i że ma przekonania narodowe, bohater (trzymający się skostniałych i uświęconych zasad) zrywa z nią i salwuje się ucieczką. W opowiadaniu tym po raz pierwszy pojawiają się, tak charakterystyczne dla autora, przebłyski ironii i satyry[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Juliusz K Palczewski, John Galsworthy, Warszawa: Czytelnik, 1981, s. 19-20, ISBN 83-07-00579-5, OCLC 68643520.