Daniel Lesiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daniel Lesiński
podpułkownik SB podpułkownik SB
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1922
Horyszów

Data i miejsce śmierci

12 października 1991
Gdańsk

Jednostki

Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego

Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego

Służba Bezpieczeństwa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Krzyż Partyzancki

Daniel Lesiński (właśc. Dawid Lerner) (ur. 15 listopada 1922 w Horyszowie, zm. 12 października 1991 w Gdańsku) - podpułkownik SB.

Pochodził z rodziny żydowskiej. Do 1939 skończył szkołę podstawową, a w 1958 liceum ogólnokształcące dla pracujących w Gdańsku. 1 VIII 1944 został słuchaczem Szkoły Oficerskiej w Łodzi, od 22 I 1945 funkcjonariusz UB - członek Grupy Operacyjnej w Tczewie mającej za zadanie zorganizować tam Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego (PUBP). Później został p.o. kierownikiem PUBP w Malborku w stopniu chorążego (od 22 XII 1945), a 31 V 1946 starszym referentem Wydziału I WUBP w Gdańsku. Skierowany 10 X 1946 na Kurs Centralnej Szkoły MBP, który ukończył po 6 miesiącach i został kierownikiem Sekcji 4 Wydziału I WUBP w Gdańsku (od 1 IV 1947), następnie 1 X 1947 kierownikiem Sekcji 3. 31 XII 1948 został podporucznikiem, a 22 VII 1950 porucznikiem. Od 1 VIII 1951 zastępca naczelnika Wydziału I WUBP w Gdańsku (od 22 VII 1952 w stopniu kapitana), od 1 IV 1955 naczelnik Wydziału II Wojewódzkiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Publicznego (WUdsBP) w Gdańsku, od 28 XI 1956 naczelnik Wydziału III tego urzędu (18 VII 1956 otrzymał awans na majora, a 7 VII 1960 na podpułkownika). 15 II 1963 zwolniony ze służby.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Aparat bezpieczeństwa w województwie gdańskim w latach 1945-1990, Instytut Pamięci Narodowej, Gdańsk 2010.