De Groene Molen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
De Groene Molen
Symbol zabytku nr rej. 18208
Ilustracja
De Groene Molen
Państwo

 Holandia

Miejscowość

Joure

Adres

Groene Dijk, 7

Typ budynku

koźlak

Kondygnacje

1

Rozpoczęcie budowy

ok. 1800

Ważniejsze przebudowy

1937
1992

Zniszczono

2007

Rozebrano

2008

Odbudowano

2008-2009

Położenie na mapie Fryzji
Mapa konturowa Fryzji, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „De Groene Molen”
Położenie na mapie Holandii
Mapa konturowa Holandii, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „De Groene Molen”
Ziemia52°58′25″N 5°47′11″E/52,973611 5,786389

De Groene Molen (z nider. Zielony Młyn) – wiatrak typu koźlak zlokalizowany w Joure, w prowincji Fryzja, w północnej Holandii. Obiekt został wpisany do holenderskiego rejestru zabytków[1].

silnik wysokoprężny w De Groene Molen

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wiatrak został zbudowany ok. 1800 r. Jego zadaniem było osuszanie polderu Bleeker o powierzchni 19 hektarów[1]. W 1937 r. zamontowano w nim silnik wysokoprężny[1] o mocy 6 koni mechanicznych[2]. 18 grudnia 1956 r. obiekt został zakupiony przez gminę Haskerland[3]. W 1992 r. wiatrak został poddany renowacji, podczas której wymieniono jego skrzydła[3].

18 stycznia 2007 r. wiatrak uległ uszkodzeniu podczas burzy[1]. Fragmenty dachu i poszycia zostały odłączone od reszty konstrukcji. 12 grudnia 2008 r. budowla została rozebrana, po czym rozpoczęto jej odbudowę. 13 maja 2009 r. skrzydła i kołpak zostały ponownie zamontowane[1].

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Wiatrak ma jedno piętro, przy czym powstał na jednopiętrowej platformie[1]. Galeria wznosi się na wysokości 4,20m powyżej powierzchni gruntu. Kołpak jest kryty poziomymi deskami. Skrzydła mają rozpiętość 13,10 metrów[1]. Drewniany wał skrzydłowy podtrzymuje skrzydła i napędza górne koło kołnierzowe o 39 trybach[3]. Dolne koło kołnierzowe ma 19 trybów i znajduje się na szczycie wału głównego[2]. U dołu wału głównego znajduje się koło zębate napędzające wał pośredni, połączony pasem z drugim wałem pośrednim. Koło zębate na jego końcu ma 16 trybów i napędza inne koło zębate o 64 trybach, zlokalizowane na osi śruby Archimedesa[2]. Śruba może też być napędzana przez silnik wysokoprężny[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Joure, Fryslân. Nederlandse Molendatabase. [dostęp 2015-07-22]. (niderl.).
  2. a b c Friese Molens. Friese Pers Boekerij, 1995, s. 229. ISBN 978-90-330-1522-9.
  3. a b c d Technische gegevens / Geschiedenis. De Hollandsche Mollen. [dostęp 2015-07-22]. (niderl.).