Dekartelizacja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dekartelizacja – proces likwidacji karteli gospodarczych. Przedsiębiorstwa w kartelach wówczas zostają podzielone na kilka niezależnych spółek oraz ich udziały kapitałowe lub aktywa są wyprzedawane w sposób przymusowy[1].

Postulat dekartelizacji Niemiec po drugiej wojnie światowej był spowodowany wpływami politycznymi ze Stanów Zjednoczonych. Stanowił jeden z celów wojennych administracji Roosevelta. Zasadniczym celem procesu było wyeliminowanie Niemiec jako rywala przemysłowego i gospodarczego. System kartelowy umożliwiał gospodarcze dorównanie Stanom Zjednoczonym[2]. Każde z trzech mocarstw zachodnich w 1947 roku wydało ustawy o dekartelizacji. Działania dekoncentracyjne dotyczyły głównie przemysłu chemicznego, hutnictwa żelaza i stali oraz bankowości[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Chansoo Cho, Manufacturing a German Model of Liberal Capitalism: The Political Economy of the German Cartel Law in the Early Postwar Period, „International Area Studies Review”, 1, Seul: Institute of International Affairs at Graduate School of International Studies, 2003, s. 41-57, ISSN 1226-8550 (ang.).
  2. Deutschland-Frage und zwei deutsche Staaten (1945/49–1961), [w:] Michael Gehler, Deutschland, Kolonia: Böhlau Verlag, 2020, s. 20-24, DOI10.7788/9783412517885.15, ISBN 978-3-412-51786-1, OCLC 1349540228 (niem.).