Deszcz meteorów

Deszcz meteorów – zjawisko polegające na jednoczesnym przelocie przez atmosferę ziemską wielu meteorów należących do tego samego roju meteorów – gdy zenitalna liczba godzinna roju wynosi ponad 100 obiektów. Pierwsza wzmianka opisująca to zjawisko pochodzi z 16 marca 687 roku p.n.e. z czasów chińskiej dynastii Zhou^[1]

Zazwyczaj źródłem takiego deszczu mogą być maksima następujących rojów:

Kwadrantydy (maksimum ok. 3 stycznia),
Eta Akwarydy (4 – 6 maja, maksimum ok. 5 maja; zwykle ok. 60 meteorów/h, ale w niektórych latach może sięgać ok. 80),
Delta Akwarydy (29 lipca – 6 sierpnia)^[2],
Perseidy (maksimum ok. 12 – 13 sierpnia),
Drakonidy (maksimum ok. 8 października; aktywność zmienna^[3]),
Orionidy (maksimum 21 października)^[2],
Leonidy (maksimum ok. 17 listopada),
Geminidy (maksimum ok. 13 grudnia).

Zjawisko to następuje w momencie przejścia Ziemi przez punkt orbity roju meteoroidów, w którym gęstość roju jest bardzo duża.

Choć najczęściej zenitalna liczba godzinna meteorów pochodzących z jednego roju jest zbliżona w kolejnych latach, to czasem zdarza się nagły wzrost jego aktywności. Można wtedy obserwować nawet kilka lub kilkadziesiąt tysięcy meteorów w ciągu godziny. Przykładem takiego wzrostu jest rój Leonidów. W nocy z 12 na 13 listopada 1833 roku zaobserwowano wyjątkowo obfity deszcz meteorów. Według relacji naocznych świadków: „gwiazdy padały tak często jak śnieg podczas zamieci”^[4]. Podobny wzrost aktywności tego roju zaobserwowano w 1966 roku, kiedy to oszacowano obfitość tego roju na około 140 000 meteorów w ciągu godziny.

Zobacz też

Przypisy

↑ Tajemnice Wszechświata. Jak odkrywaliśmy kosmos. Paul Murdin. Warszawa: Albatros, 2010, s. 86. ISBN 978-83-7659-067-7.
↑ ^a ^b JacquelineJ. Mitton JacquelineJ., SimonS. Mitton SimonS., Szkolny przewodnik po astronomii, HannaH. Turczyn-Zalewska (tłum.), Poznań: wyd. Podsiedlik-Raniowski i Spółka, 2000, ISBN 83-7212-544-9, ISBN 83-7227-462-2, OCLC 749575534 .
↑ Maciej Maciejewski: Prognoza aktywności Drakonidów podczas maksimum w 2011 roku. Pracownia Komet i Meteorów, 2011-09-10. [dostęp 2014-08-01].
↑ Leonidy - najsłynniejszy deszcz meteorów. Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii - O/Warszawa, 2002-11-07. [dostęp 2014-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-05)].

[1] Tajemnice Wszechświata. Jak odkrywaliśmy kosmos. Paul Murdin. Warszawa: Albatros, 2010, s. 86. ISBN 978-83-7659-067-7.

[mitton-2] JacquelineJ. Mitton JacquelineJ., SimonS. Mitton SimonS., Szkolny przewodnik po astronomii, HannaH. Turczyn-Zalewska (tłum.), Poznań: wyd. Podsiedlik-Raniowski i Spółka, 2000, ISBN 83-7212-544-9, ISBN 83-7227-462-2, OCLC 749575534 .

[3] Maciej Maciejewski: Prognoza aktywności Drakonidów podczas maksimum w 2011 roku. Pracownia Komet i Meteorów, 2011-09-10. [dostęp 2014-08-01].

[4] Leonidy - najsłynniejszy deszcz meteorów. Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii - O/Warszawa, 2002-11-07. [dostęp 2014-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-05)].

[1]

[2]

[3]

[4]