Detektor lampowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Detektor lampowy – układ elektryczny wykorzystujący lampy elektronowe do detekcji (wydzielenia właściwej informacji z fali nośnej) sygnałów elektrycznych. Detekcja AM następuje za pomocą diod detekcyjnych w diodowych detektorach szeregowych i równoległych, lub z wykorzystaniem lamp wzmacniających (triod, tetrod, pentod itp). w detektorach reakcyjnych (audionach) lub detektorach siatkowych, anodowych czy katodowych.

Do detekcji FM wykorzystywane są diody w detektorach stosunku lub specjalna lampa - ennoda w detektorze iloczynowym.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Wojnar (red.), Poradnik Inżyniera Radioelektryka, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Wydanie I, Warszawa 1969