Diagram Posselta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diagram Posselta – tor ruchu punktu siecznego w płaszczyźnie strzałkowej widziany z lewej strony.

Diagram Posselta – diagram obrazujący drogę punktu siecznego w trakcie granicznych ruchów żuchwy[1].

Na diagramie Posselta oznacza się charakterystyczne punkty (w nawiasie podano litery zastosowane na schematach obok i poniżej):

  • teoretyczny środkowy punkt głowy żuchwy w stawie (S),
  • zwarcie centryczne
    • maksymalne zaguzkowanie zębów bocznych (M),
    • dotylne zwarciowe położenie żuchwy (C),
  • maksymalna protruzja (P),
  • maksymalne odwiedzenie żuchwy przy czystym ruchu rotacyjnym w stawie (SSŻ) (R),
  • maksymalne odwiedzenie żuchwy (O),
  • nawykowy tor odwodzenia żuchwy
    • pozycja spoczynkowa, podczas rozluźnienia mięśni żucia (X),
  • maksymalna laterotruzja (L).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Aneta Wieczorek, Jolanta Loster, Stanisław Majewski, Assessment of suitability of orthopantomographs in dental diagnostics of temporomandibular joints, „Journal of Stomatology (Czasopismo Stomatologiczne)”, 65 (6), 2012, s. 845–854, DOI: 10.5604/00114553.1016752, ISSN 0011-4553 [dostęp 2023-01-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Majewski: Gnatofizjologia stomatologiczna : normy okluzji i funkcje układu stomatognatycznego. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, cop. 2007. ISBN 978-83-200-3639-8. OCLC 749742083.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Diagram_Posselta&oldid=69401182”