Dokument podróży (Polska)
Dokument podróży – dokument urzędowy stwierdzający tożsamość osoby niebędącej obywatelem polskim.
Dokument taki wydawany był obywatelom polskim, którzy zrzekli się obywatelstwa polskiego, aby mogli wyjechać za granicę. Dokument stwierdzał tożsamość osoby oraz fakt, iż „posiadacz niniejszego dokumentu nie jest obywatelem polskim”.
W czasie fali emigracyjnej roku 1968 dokument taki otrzymywali na przykład żydowscy emigranci (oraz ich nie-żydowscy współmałżonkowie) lub Niemcy opuszczający Polskę po II wojnie światowej[1][2].
Obecnie polski dokument podróży dla cudzoziemca wydaje się cudzoziemcowi, który posiada zezwolenie na osiedlenie się, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego WE lub korzysta z ochrony uzupełniającej[3].