Dom dla samotnych na Rybakach w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dom dla samotnych na Grobli
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

ul. Rybaki 18a

Architekt

Jerzy Tuszowski

Ukończenie budowy

1927

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dom dla samotnych na Grobli”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dom dla samotnych na Grobli”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dom dla samotnych na Grobli”
Ziemia52°24′03,6108″N 16°55′47,1324″E/52,401003 16,929759

Dom dla samotnych na Rybakach (także: Dom dla kawalerów) – dawny dom dla osób samotnych, zlokalizowany w Poznaniu, przy ul. Rybaki na Rybakach.

Dom był jedną ze społecznych inwestycji miejskich, które w latach 20. XX wieku intensywnie realizowano w Poznaniu (np. osiedle socjalne na Zagórzu, czy osiedle robotnicze na Górczynie). Obiekt powstał w 1927 według projektu Jerzego Tuszowskiego. Fasadę opracowano płasko, nawiązując do empireowej kamienicy na parceli obok. Budynek, z uwagi na niepewny grunt, palowano z użyciem nowoczesnych wówczas technik. Detal użyto skromnie, nawiązując do realizacji epoki stanisławowskiej (portal wejściowy, festony i cztery klasycyzujące wazy). Podobne eksperymenty stylowe zaistniały np. w zespole mieszkaniowym przy ul. Wspólnej. Budynek posiadał dwie części – frontową i skrzydło od podwórza. Mieścił 130 pokoi kawalerskich i jedno mieszkanie trzypokojowe z kuchnią. Wspólnym pomieszczeniem dla wszystkich mieszkańców była czytelnia[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 260, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.