Dostrzegacz Nadwiślański
Częstotliwość |
tygodnik |
---|---|
Państwo | |
Adres |
Warszawa |
Język | |
Pierwszy numer |
1823 |
Ostatni numer |
1824 |
OCLC |
Dostrzegacz Nadwiślański (jid. דער בעאבאַכטער אן דער װײכסעל, Der Beobakter an der Wejksel[1]) – pierwsze czasopismo żydowskie wydawane na ziemiach polskich, ukazujące się w Warszawie[1] między 3 grudnia 1823 a 29 listopada 1824 roku w nakładzie 150 egzemplarzy.
Założony przez Antoniego Eisenbauma „Dostrzegacz” był tygodnikiem dwujęzycznym (układ strony był podzielony na dwie równoległe części, pisane w jidysz i języku polskim, o niemal identycznych treściach).
Materiały dzieliły się z grubsza na sześć działów: wiadomości krajowe, zagraniczne i handlowe, działy rozmaitości, artykułów nadesłanych oraz doniesień. Czasopismo miało zdecydowanie oświeceniowy charakter. Na jego łamach umieszczano również informacje o nowych odkryciach i wynalazkach, życiu gospodarczym i życiorysach sławnych Żydów. Egzemplarze „Dostrzegacza” są obfitym źródłem informacji na temat życia żydowskiego w pierwszych dekadach XIX wieku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dostrzegacz Nadwiślański = Der Beobakter an der Wejksel.. WorldCat. [dostęp 2021-11-06]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marian Fuks, Prasa żydowska w Warszawie, 1823–1939, s. 21-40, wyd. PWN, Warszawa 1979
- Marian Fuks, Żydzi w Warszawie, s. 97-102, wyd. Sorus, Poznań 1992