Droga grzbietowo-boczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Droga grzbietowo-boczna (pęczek Lissauera, łac. tractus dorsolateralis) – pasmo włókien nerwowych przebiegające u szczytu rogu tylnego, między sznurem bocznym a tylnym rdzenia kręgowego. Opisali je jako pierwsi niemiecki neuroanatom i neurolog Heinrich Lissauer, i, rok wcześniej, amerykański anatom i neurolog Edward Charles Spitzka[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Olgierd Narkiewicz i inni, Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. 1(2), Warszawa: PZWL, 1981, s. 71-72, ISBN 83-200-0368-7, OCLC 749281268.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Droga_grzbietowo-boczna&oldid=64089569”