Przejdź do zawartości

Dwie głowy ptaka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dwie głowy ptaka
Autor

Władysław Lech Terlecki

Typ utworu

powieść

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Polska

Język

polski

Data wydania

1970

poprzednia
Spisek
następna
Powrót z Carskiego Sioła

Dwie głowy ptaka – powieść Władysława Lecha Terleckiego z 1970 roku. Powieść ta jest częścią cyklu powieści tego autora poświęconego powstaniu styczniowemu.

Treść

[edytuj | edytuj kod]

Głównym bohaterem jest Aleksander Waszkowski, powstańczy naczelnik Warszawy. Treścią książki jest jego proces, śledztwo i wyrok. Osadzony w Cytadeli naczelnik wdaje się w swoiste porozumienie ze śledczymi. Przekonany, że powstanie wyczerpało już swoje możliwości umożliwia władzom carskim odzyskanie łupu pochodzącego z napadu na bank. Chce w ten sposób zakończyć bezcelowe, jego zdaniem, kontynuowanie działań konspiracyjnych i zapobiec dalszemu rozlewowi krwi. Równocześnie boryka się z syndromem zdrady i odpowiedzialności.

Ważnym bohaterem powieści jest współwięzień Waszkowskiego, były sztyletnik, którego wspomnienia i retrospekcje zajmują sporo miejsca w utworze[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Piotr Kuncewicz Leksykon polskich pisarzy współczesnych, tom 2, wyd. Graf-Punkt, 1995. Str. 345

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]