Dworek „Pod filarkami” w Warszawie
.jpg) Rycina sprzed 1893 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Marszałkowska 125/127 |
| Typ budynku |
dwór |
| Ukończenie budowy |
przed 1771 |
.jpg)
Dworek „Pod filarkami” – drewniany dworek w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej 125/127, wybudowany przed 1771. Rozebrany został w 1893, a na jego miejscu powstały dwa budynki: kamienica pod nr 125 i kamienica braci Zamboni (pod nr 127). Był ostatnim dworkiem w centrum Warszawy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dworek wzniesiono na terenie należącym do sióstr Miłosierdzia Szpitala Św. Kazimierza. Nie zachowano jednak informacji, kiedy i przez kogo został zbudowany. W oparciu o przypuszczenia Cezarego Biernackiego, najprawdopodobniej budynek został wzniesiony przez marszałka Franciszka Bielińskiego[1]. Według serwisu warszawa1939.pl dworek wybudowano przed 1771 dla Antoniego Małachowskiego, wojewody mazowieckiego[2].
Według akt Starej Warszawy najdawniejszym właścicielem dworku był podkomorzy Stanisław Gadomski, od którego później posiadłość nabył hrabia Józef Ossoliński z Tęczyna (w źródłach brak oznaczenia czasu posiadania i aktu dokonanej sprzedaży). Zgodnie z dokumentami urzędowymi 7 maja 1779 hrabia Ossoliński sprzedał nieruchomość za 3,2 tysiąca czerwonych złotych Dionizemu Jastrzębiec Chułkowskiemu, który 11 października stał się prawnym posiadaczem[1].
W 1779 dworek przeszedł w posiadanie Jana Mejneta. W 1793 budynek został sprzedany Antoniemu Małachowskiemu za 3 tysiące czerwonych złotych. Po śmierci właściciela majątek przejęła jego żona, Katarzyna z hr. Działyńskich, wraz z dziećmi i była posiadaczką nieruchomości do 1801[1].
Przed 1813 dworek nabył Jan Symak, a następnie został wystawiony na licytację, w wyniku której wykupiło go za 15 328 złotych polskich małżeństwo: Jan Jerzy Schnejder i Ewa Sabina z Hertzów[1].
W 1897 nieruchomość przejął Krzysztof Leonhardt, którego spadkobiercy w 1850 zrzekli się swoich praw na rzecz Antoniego Tischlera. Ostatecznie budynek przeszedł w posiadanie jego syna, Juliana Tischlera. Od niego dworek nabył Fronckiewicz, który postanowił rozebrać budynek[1] w 1893[2]. Dworek „Pod filarkami” był ostatnim dworkiem w centrum Warszawy[3]. Na jego miejscu powstały dwa budynki: kamienica pod nr 125[4] i kamienica braci Zamboni (pod nr 127)[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Pod Filarkami. „Stolica” nr 32 (41). Rok II. 24-30.08.1947
- ↑ a b Dworek Pod filarkami Antoniego Małachowskiego | Fundacja Warszawa 1939 [online], www.warszawa1939.pl [dostęp 2018-11-27] (pol.).
- ↑ Zagłada warszawskich dworków - Archiwum Rzeczpospolitej [online], archiwum.rp.pl [dostęp 2018-11-27] (pol.).
- ↑ Marszałkowska 125 | Fundacja Warszawa 1939 [online], www.warszawa1939.pl [dostęp 2018-11-27] (pol.).
- ↑ Kamienica braci Zamboni | Fundacja Warszawa 1939 [online], www.warszawa1939.pl [dostęp 2018-11-27] (pol.).