Dymnica (technika)
Dymnica – element kotła parowego parowozu, stanowiący przedłużenie walczaka, z przodu lokomotywy. Między walczakiem a dymnicą znajduje się ściana sitowa. Od przodu dymnica zamknięta jest drzwiami, natomiast u góry dymnicy znajduje się komin, zaś na dole w osi komina - dysza odprowadzająca parę odlotową (zużytą) z cylindrów[1]. Para uchodząc do komina z dyszy wytwarza podciśnienie dające ciąg w skrzyni ogniowej, wygasza również iskry. W dymnicy umieszczona jest też dmuchawka parowa uruchamiana przy pracującym kotle podczas postoju parowozu na stacji lub podczas jazdy z zamkniętą przepustnicą pary. Często przez dymnicę przechodzą rury dolotowe pary do silników[1]. W dymnicy znajduje się ponadto skrzynia przegrzewacza[1], a w pierwszych modelach parowozów na parę przegrzaną z początku XX wieku, w dymnicy był umieszczony cały przegrzewacz komorowy[2]. W dymnicy znajdują się ponadto urządzenia odiskierne różnych typów[1], np. w postaci siatki.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Piwowoński, Parowozy kolei polskich, Warszawa: WKiŁ, 1978