Długie łodzie wikingów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Długie łodzie wikingów
The Long Ships
ilustracja
Gatunek

przygodowy

Rok produkcji

1963

Data premiery

3 marca 1964

Kraj produkcji

Jugosławia
Wielka Brytania

Język

angielski

Czas trwania

135 min

Reżyseria

Jack Cardiff

Scenariusz

Beverley Cross
Berkely Mather

Główne role

Richard Widmark
Sidney Poitier
Russ Tamblyn

Muzyka

Dušan Radić
Charles Albertine

Zdjęcia

Christopher Challis

Scenografia

Vlastimir Gavrik
Zoran Zorčić

Montaż

Geoffrey Foot

Produkcja

Avala Film
Warwick Film Productions
Irving Allen

Długie łodzie wikingów – brytyjsko-jugosłowiański film z 1963 r. Na ekranach polskich kin pojawił się w lutym 1967 roku[1].

Scenariusz filmu jest swobodną adaptacją powieści Rudy Orm szwedzkiego pisarza Fransa Gunnara Bengtssona.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Przygodowy film o wikingach. Opowiada historię poszukiwania złotego dzwonu przez Rolfa, syna królewskiego szkutnika Kroka. Złotego dzwonu szuka także mauretański książę Ali Mansuh. Rolf wspólnie z bratem Ormem porywa łódź pogrzebową króla Haralda. Jako zakładniczkę biorą królewską córkę Gerdę. Po dopłynięciu do państwa Maurów (prawdopodobnie na terenie dzisiejszej Hiszpanii) członkowie wyprawy dostają się do niewoli. Szejk Ali Mansuh stara się wydobyć od Rolfa informacje o miejscu ukrycia złotego dzwonu. Księżniczkę Gerdę sprzedano do haremu księcia. Wikingowie próbując się uwolnić, wtargnęli do haremu księcia. Po nieudanej próbie ucieczki i groźbie krwawej egzekucji na żelaznym koniu Rolf zgadza się poprowadzić wyprawę po dzwon wspólnie z księciem Ali Mansuchem. Okazuje się, że złoty dzwon był pokryty warstwą tynku. Podczas nieobecności księcia do stolicy przybywa wyprawa władcy wikingów Haralda, który zamierza ukarać Rolfa i jego załogę. Żołnierze króla Haralda uwalniają wikingów Rolfa, którzy po powrocie z wyprawy idą związani w uroczystej procesji ze złotym dzwonem. W bitwie ginie Aminah żona księcia ugodzona oszczepem. Pod koniec filmu książę Ali Mansuh pojedynkuje się z Rolfem i ginie przygnieciony złotym dzwonem, który w zgiełku bitwy spada z wozu. Król Harald wybacza Rolfowi porwanie łodzi.

Obsada aktorska[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Idziemy do kina. „Film”. 6, s. 15, 1967-02-05. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]