Echidnoglossa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Echidnoglossa
Wollaston, 1864
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

kusakokształtne

Nadrodzina

Staphylinoidea

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

rydzenice

Plemię

Oxypodini

Podplemię

Dinardina

Rodzaj

Echidnoglossa

Typ nomenklatoryczny

Echidnoglossa constricta Wollaston, 1864

Echidnoglossarodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic. Obejmuje 19 opisanych gatunków.

Morfologia i zasięg[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcze o wydłużonym, smukłym ciele długości od 2,8 do 6,2 mm. Punktowanie głowy, przedplecza i pokryw jest zazwyczaj delikatne i gęste, rzadziej rozproszone i grube lub ziarniste. Głowę cechują zatarte kąty tylne, przeciętnie poprzeczna warga górna z lekko wypukłymi brzegami bocznymi i nieco wypukłym do ściętego brzegiem przednim, smukłe, zakrzywione przedwierzchołkowo i pozbawione zębów molarnych żuwaczki, smukłe żuwki zewnętrzne i wewnętrzne, długi, wąski i w wierzchołkowej połowie rozwidlony języczek oraz wyraźnie oddalone od siebie szwy gularne. Podługowate, silnie wysklepione przedplecze ma brzegi boczne zafalowane w tylnej połowie oraz listewkę lub szew boczny nie widoczne patrząc od góry. Odnóża tylnej pary mają stopy o pierwszym członie dłuższym niż dwa następne razem wzięte. Wyraźnie przewężony u podstawy i najszerszy między piątym a szóstym segmentem odwłok ma na przedzie tergitów od trzeciego do piątego lub szóstego wciski z grubym punktowaniem; gdzie indziej jego wierzch punktowany jest delikatnie. Ósmy sternit ma tylny brzeg u samca pośrodku wypukły, a u samicy ostro lub kanciasto wyciągnięty. Genitalia samicy cechuje spermateka o długiej i wąskiej części proksymalnej oraz pozbawionej inwaginacji oskórka części wierzchołkowej. Edeagus samca ma krótką część nasadową, zdrobniałą crista proximalis, zredukowaną crista apicalis, zaopatrzony w zesklerotyzowane struktury wierzchołkowe oraz zwykle nasadowo zagięte flagellum endofallus oraz paramerę o części wierzchołkowej co najmniej w połowie tak długiej jak nasadowa[1].

Przedstawiciele rodzaju zamieszkują krainę palearktyczną i północną część krainy orientalnej[1].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Takson ten wprowadzony został w 1864 roku przez Thomasa Vernona Wollastona jako monotypowy, z opisaną w tej samej publikacji E. constricta jako jedynym gatunkiem[2]. Po rewizji Volkera Assinga z 2019 roku do rodzaju zalicza się 19 opisanych gatunków, sklasyfikowanych w pięciu podrodzajach[1]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Volker Assing. A revision of the species of “Blepharhymenus” of the Palaearctic and Oriental regions (Coleoptera: Staphylinidae: Aleocharinae: Oxypodini). „Koleopterologische rundschau”. 89, s. 29–106, 2019. 
  2. T.V. Wollaston: Catalogue of the coleopterous insects of the Canaries in the collection of the British Museum. London: The Trustees of the British Museum, 1864.