Edmund Papciak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edmund Papciak
Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1933
Béthune, Francja

Data i miejsce śmierci

9 lutego 2016
Gorzów Wielkopolski, Polska

Miejsce spoczynku

cmentarz komunalny przy ul. Żwirowej w Gorzowie Wielkopolskim

Zawód, zajęcie

elektryk, rzemieślnik

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Edmund Papciak (ur. 17 sierpnia 1933 w Béthune, zm. 9 lutego 2016 w Gorzowie Wielkopolskim) – polski elektryk, działacz cechów rzemieślniczych, związany z Gorzowem Wielkopolskim.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 sierpnia 1933 w Béthune we Francji w rodzinie górnika. Do Polski wraz z rodziną przyjechał w 1946 roku, zamieszkując kolejno w Bytomiu, Brzysku oraz w Gorzowie. Tu ukończył Państwowe Gimnazjum Energetyczne (1952), a wykształcenie swe uzupełnił kończąc zaocznie Technikum Elektryczne w Warszawie (1966). Pracował w Zakładach Włókien Chemicznych "Stilon" (1952-1970), skąd został zwolniony za odmowę wstąpienia do PZPR. Od 1968 roku prowadził własny Zakład Pomiarów Elektrycznych. Pod koniec lat 60. XX wieku wstąpił do Cechu Rzemiosł Różnych i Spółdzielni Rzemieślniczej „Progress", gdzie pełnił funkcje przewodniczącego rady nadzorczej (1971-1996) oraz prezesa (1996-1999). Od 1977 roku był członkiem Sądu Cechowego. Był członkiem Izby Rzemieślniczej w Zielonej Górze, w której w latach 1981-1989 pełnił funkcje wiceprzewodniczącego, a od 1989 roku przewodniczył nowo powstałej Izbie Rzemiosła i Przedsiębiorców w Gorzowie Wielopolskim. Jako jej prezes wręczał w czerwcu 1997 roku papieżowi Janowi Pawłowi II dar od gorzowskiego rzemiosła. W latach 1981-1999 był członkiem Krajowej Rady Rzemiosła. Natomiast w 1991 roku bezskutecznie startował w wyborach parlamentarnych z ramienia Stronnictwa Demokratycznego.

Zmarł 9 lutego 2016 w Gorzowie Wielkopolskim i został pochowany na cmentarzu komunalnym przy ul. Żwirowej.

Odznaczenia (wybrane)[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]