Efekt Helmholtza-Kohlrauscha
Wygląd
Efekt Helmholtza-Kohlrauscha – efekt w widzeniu fotopowym polegający na zwiększaniu postrzeganej jasności barwy wraz ze wzrostem jej czystości (przybliżaniem się barwy do barwy spektralnej), przy stałej luminancji obserwowanej barwy. Spośród próbek różnych barw o tej samej luminancji, różniących się nasyceniem, najjaśniejsza będzie się wydawać próbka najbardziej spektralna.
Efekt stanowi jedną z ilustracji niepercepcyjności luminancji w przestrzeni CIE XYZ.
Efekt Helmholtza-Kohlrauscha nie jest uwzględniony w modelu CIECAM02[1].
Nazwa efektu pochodzi od Hermanna von Helmholtza oraz Rudolpha Hermanna Arndta Kohlrauscha[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ CIECAM02 and Its Recent Developments, [w:] Ming Ronnier Luo , Changjun Li , Advanced Color Image Processing and Analysis, New York: Springer Science+Business Media, 2013, s. 35, DOI: 10.1007/978-1-4419-6190-7, 2, (ang.).
- ↑ Renzo Shamey , Rolf G. Kuehni , Pioneers of Color Science, Springer, 2020, s. 269–271, DOI: 10.1007/978-3-319-30811-1, ISBN 978-3-319-30809-8 (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]A. Kohlrausch, Zur Photometrie farbiger Lichter. Das Licht 5, 259–275 (1935)