Elektron 4
| Inne nazwy |
Elektron D, 2D-4, S00830 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1964-038B |
| Państwo | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
457 km |
| Apogeum |
66 261 km |
| Okres obiegu |
1313,63 min |
| Nachylenie |
66,3° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
10 lipca 1964 21:51:02 UTC |
| Powrót do atmosfery |
12 października 1983 |
| Wymiary | |
| Wymiary |
dł. 2,4 m; śr. 1,8 m |
| Masa całkowita |
445 kg |
Elektron 4 (ros. Электрон 4) – radziecki satelita naukowy, wystrzelony 10 lipca 1964 razem z Elektronem 3, przeznaczony do badania zewnętrznych i wewnętrznych pasów radiacyjnych na inklinacjach większych niż w ówczesnych podobnych badaniach amerykańskich.
Przyrządy naukowe[edytuj | edytuj kod]
- Magnetometry ze strumieniomierzami[1]
- Zestaw dwóch trójosiowych magnetometrów ze strumieniomierzami, o różnych czułościach (pierwszy: od -120 do +120 gamma, z dokładnością ±2 gamma; drugi: od -1200 do +1200 gamma, z dokładnością ±20 gamma). Częstotliwość pomiaru wektora oboma czujnikami była zmienna: od jednego na 2 minuty do 1 na 8 minut. Kalibracja przeprowadzana była poprzez pomiar pola odniesienia. Elektron 4 i 3 przenosiły dodatkowo jednoosiowy magnetometr indukcyjny do badania pulsacji pola ziemskiego na niskich wysokościach. Urządzenie było czułe na oscylacje pola w dwóch zakresach: 1-10 i 3-300 Hz
- Detektor protonów[1]
- Zestaw liczników scyntylacyjnych i półprzewodnikowych pracujących w czterech przedziałach energetycznych. W licznikach scyntylacyjnych użyto kryształów o grubościach 0,15 i 3 mm. Cieńszy rejestrował protony o energiach od 1,5 do 10 MeV. Grubszy, w dwóch przedziałach: 5-80 MeV i 9-30 MeV. Osłonę stanowiło aluminium o masie powierzchniowej 2 mg/cm² i ołów o grubości 15-20 mm. Licznik półprzewodnikowy osłonięty był podobną osłoną aluminiową i rejestrował protony o energiach od 1 do 5 MeV. Zliczenia były kumulowane w interwałach 15, 105 lub 465 sekund
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Takie same przyrządy przenosił Elektron 1 i Elektron 2
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- NSSDC Master Catalog (ang.)
- Space 40 (cz.)
- Encyclopedia Astronautica (ang.)