Fabricio Bustos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fabricio Bustos
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Fabricio Tomás Bustos Sein

Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1996
Ucacha

Wzrost

167 cm

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Internacional

Numer w klubie

16

Kariera juniorska
Lata Klub
2002–2008 Jorge Newbery
2007–2008 Deportivo Argentino
2008–2016 Independiente
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2016–2021 Independiente 120 (5)
2022– Internacional 60 (5)
W sumie: 180 (10)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2011  Argentyna U-15 5 (0)
2013  Argentyna U-17 7 (0)
2018–  Argentyna 4 (0)
W sumie: 16 (0)
  1. Aktualne na: 30 marca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 30 marca 2024.

Fabricio Tomás Bustos Sein (ur. 28 kwietnia 1996 w Ucacha) – argentyński piłkarz występujący na pozycji prawego obrońcy, reprezentant Argentyny, od 2022 roku zawodnik brazylijskiego Internacionalu.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Bustos pierwsze miesiące życia spędził w miejscowości Monte Maíz[1]. Jego ojciec pracował jako sprzedawca nabiału, zaś matka była kucharką[2]. Posiada dwójkę rodzeństwa – brata i siostrę. W wieku trzech lat wraz z rodziną przeniósł się do miasteczka Ucacha w prowincji Córdoba[1]. Jako sześciolatek rozpoczynał treningi piłkarskie w tamtejszej drużynie Club Jorge Newbery u boku starszego brata, ze względu na ponadprzeciętne umiejętności występując w starszych kategoriach wiekowych[3]. Równocześnie przez pewien czas grał w drużynach juniorskich klubu Deportivo Argentino z pobliskiego Villa María. W barwach rocznika 96' trzykrotnie wywalczył z Argentino mistrzostwo juniorskich rozgrywek Liga Villamariense, będąc najlepszym strzelcem drużyny[4]. W 2007 roku podczas test-meczu organizowanego w Monte Maíz został zauważony przez Jorge Borrellego – wysłannika krajowego potentata CA Independiente – i w wieku dwunastu lat dołączył do tego klubu, przeprowadzając się do internatu w Avellanedzie[2].

W akademii juniorskiej Independiente występował głównie na pozycji prawego pomocnika, lecz rozwój jego talentu często hamowały kontuzje, przez które rozważał przedwczesne zakończenie kariery[5]. W 2012 roku zerwał łąkotkę w lewym kolanie, zaś w 2013 roku zerwał więzadła krzyżowe w prawym kolanie[1]. Na pozycję prawego obrońcy został przesunięty w rezerwach Independiente przez trenera Gabriela Milito[6]. W wieku dwudziestu lat został włączony do pierwszej drużyny, jednak jego debiut opóźnił się o kilka miesięcy ze względu na kolejny uraz łąkotki[1]. W argentyńskiej Primera División zadebiutował za kadencji szkoleniowca Milito, 4 grudnia 2016 w wygranym 1:0 spotkaniu z River Plate. Od razu wywalczył sobie pewne miejsce w składzie, notując świetne wejście do seniorskiego futbolu – imponował głównie podłączaniem się do akcji ofensywnych, zmianą tempa gry, kontrolą piłki, dynamiką i dryblingiem[7]. Premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił 7 maja 2017 w wygranej 4:2 konfrontacji z Newell's Old Boys.

W 2017 roku Bustos jako filar defensywy w ekipie prowadzonej przez Ariela Holana wygrał z Independiente drugie co do ważności rozgrywki Ameryki Południowej – Copa Sudamericana (odpowiednik Ligi Europy). W 2018 roku zajął natomiast drugie miejsce w superpucharze kontynentu – Recopa Sudamericana.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W listopadzie 2011 Bustos został powołany przez Miguela Ángela Lemme do reprezentacji Argentyny U-15 na Mistrzostwa Ameryki Południowej U-15. Na urugwajskich boiskach był jednym z ważniejszych graczy ekipy i rozegrał pięć z siedmiu możliwych spotkań (z czego trzy w wyjściowym składzie), zaś jego drużyna zajęła trzecie miejsce w turnieju.

W marcu 2013 Bustos znalazł się w ogłoszonym przez Humberto Grondonę składzie reprezentacji Argentyny U-17 na Mistrzostwa Ameryki Północnej U-17. Pierwsze dwa mecze przesiedział na ławce rezerwowych, lecz później wskoczył do wyjściowej jedenastki i od pierwszej minuty rozegrał wszystkie pozostałe siedem spotkań, wydatnie pomagając Argentyńczykom – wówczas gospodarzom turnieju – w zdobyciu tytułu mistrzowskiego. Z powodu poważnej kontuzji kolana nie został jednak powołany na rozgrywane pół roku później Mistrzostwa Świata U-17 w ZEA[3].

Pierwsze powołanie do seniorskiej reprezentacji Argentyny Bustos otrzymał od selekcjonera Jorge Sampaolego, w sierpniu 2017 na spotkanie eliminacyjne z Wenezuelą (1:1)[8]. Nie pojawił się jednak wówczas na placu gry i w dorosłej kadrze zadebiutował dopiero 23 marca 2018 w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z Włochami.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Darío Gurevich: Fabricio Bustos, el guerrero. [w:] El Gráfico [on-line]. elgrafico.com.ar, 30 sierpnia 2017. [dostęp 2018-03-25]. (hiszp.).
  2. a b Jonathan Wiktor: De Ucacha a compañero de Messi: la historia de Fabricio Bustos, el 'tapado' que convocó Sampaoli. [w:] La Nación [on-line]. lanacion.com.ar, 28 sierpnia 2017. [dostęp 2018-03-25]. (hiszp.).
  3. a b Fabricio Tomás Bustos: Ucacha, un pueblo unido por la pasión. [w:] Puntal [on-line]. puntal.com.ar, 23 marca 2018. [dostęp 2018-03-25]. (hiszp.).
  4. El paso de Fabricio Bustos por Argentino. [w:] El Diario del Centro del País [on-line]. eldiariocba.com.ar, 30 sierpnia 2017. [dostęp 2018-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 marca 2018)]. (hiszp.).
  5. "Pensé en dejar el fútbol". [w:] Olé [on-line]. ole.com.ar, 14 sierpnia 2017. [dostęp 2018-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 marca 2018)]. (hiszp.).
  6. Hernan Laurino: Bustos, el niño que se fue con 12 años de Ucacha y hoy llegó a la selección. [w:] Mundo D [on-line]. mundod.lavoz.com.ar, 29 sierpnia 2017. [dostęp 2018-03-25]. (hiszp.).
  7. Youssef Amin: Fabricio Bustos – Independiente’s Flying Full Back. [w:] World Football Index [on-line]. worldfootballindex.com, 21 listopada 2017. [dostęp 2018-03-25]. (ang.).
  8. Fabricio Bustos, el nuevo convocado por Sampaoli. [w:] TyC Sports [on-line]. tycsports.com, 27 sierpnia 2017. [dostęp 2018-03-25]. (hiszp.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]