Fala balistyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fotografia cieniowa zaburzeń ciśnienia wokół pocisku. Zdjęcie opublikowane przez Ernsta Macha w 1887.
Ściana zawalona przez falę balistyczną meteoroidu w Czelabińsku

Fala balistyczna – zewnętrzna fala uderzeniowa powstająca w wyniku nakładania się zaburzeń w powietrzu wywoływanych przez ciało stałe lecące z prędkością większą od prędkości dźwięku.

Fale balistyczne powstają wokół pocisków oraz meteoroidów przelatujących przez ziemską atmosferę. W przypadku pocisków źródłem powstawania fali balistycznej, oprócz wierzchołka i krawędzi dna pocisku, są pierścienie wiodące, wszelkie nierówności pocisku oraz zawirowania za dnem. Fala balistyczna tworząca się przed ciałem meteorytowym, w wyniku większej prędkości niż pocisk, ma znacznie większą moc, przez co może wywołać znaczną pracę mechaniczną[1]. Fala balistyczna jest jednym z fizycznych czynników (oprócz lepkości oraz powstawania wirów przy opływie) określających wartość oporu powietrza działającego na pocisk.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Meteory i meteoryty, E. Kirow, Warszawa 1955, str. 24.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 66. ISBN 83-86028-01-7.