Franciszek Zamoyski
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1876 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| poseł do Sejmu Krajowego Galicji | |
| Okres | |
 Jelita (herb szlachecki) | |
| hrabia | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Ojciec |
Józef Julian Zamoyskiego (1831-1906) |
| Matka |
Anna Eleonora Zobel von Giebelstadt zu Darstadt |
| Żona |
Maria Lubomirskiej (1877-1954) |
| Dzieci |
Krzysztof Ksawery (1911-1995), Zenaida Eleonora (1913-2002) |
Franciszek Józef Zamoyski herbu Jelita (ur. 1876 w Moteszycach[1], zm. 1948) – przemysłowiec, działacz społeczny, poseł na Sejm Krajowy Galicji IX i X kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był starszym synem Józefa Juliana Zamoyskiego (1831-1906) i Anny Eleonory Zobel von Giebelstadt zu Darstadt z Grodźca (1848-1890)[2]. Urodził się w Moteszycach, położonych około 17 km na południowy wschód od Trenczyna, obecnie na Słowacji. Ukończył Akademię Górniczą w Leoben. Pracował w belgijskiej spółce górniczej w Rosji, w Meksyku i Hiszpanii. Zarobione pieniądze inwestował w galicyjskie złoża naftowe, zakupił także od Henryka Rodakowskiego majątek Bortniki[3]. Był marszałkiem powiatu drohobyckiego, w 1908 został najmłodszym posłem do Sejmu Krajowego Galicji wybranym z IV kurii okręgu Drohobycz[4]. Ponownie został wybrany na X kadencję w 1913. Kierował dużą spółką naftową, a w okresie międzywojennym spółką drzewną "OIKOS". Był żonaty z Marią Lubomirską (1877-1954), miał dwoje dzieci: syna Krzysztofa Ksawerego (1911-1995), absolwenta wydziału rolnictwa na Politechnice Lwowskiej, i córkę Zenaidę Eleonorę (1913-2002), absolwentkę Wyższej Szkoły Handlowej we Lwowie. Planował wraz z synem założyć stadninę koni w majątku, ale marzenia te przerwał wybuch wojny w 1939 roku. Z początkiem 1940 Franciszek wraz z żoną i córką przedostał się ze Lwowa do Warszawy. Pod koniec 1944 zamieszkał w Nieborowie należącym do siostry żony Anny z Lubomirskich Radziwiłłowej. Na początku 1945 Radziwiłłowie z Nieborowa i ich goście zostali aresztowani przez sowieckie NKWD i wywiezieni do Krasnogorska pod Moskwą, gdzie zostali internowani. Powrócili po ponaddwuipółletnim pobycie w tamtejszym obozie. Franciszek Zamoyski zmarł wkrótce po powrocie w 1948 roku[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Motešice
- ↑ Józef Król: Grodziec w latach 1734-1884. Marklowski i jego spadkobiercy. W: red. Józef Król, Renata Moczała, Irena Skrzyżala: Grodziec i jego właściciele. Grodziec: Macierz Ziemi Cieszyńskiej, 2018, s. 47-72. ISBN 978-83-88271-57-1.
- ↑ Krzysztof Czubara "Saga rodu Zamoyskich. Linia węgierska" [w:] "Tygodnik Zamojski" nr 6 wyd. 2003, s. 26
- ↑ Wyniki wyborów do Sejmu w r. 1908 i 1913. „Rzeczpospolita”, s. 188, Nr 103 z 19 lipca 1913.
- ↑ Katarzyna Karaskicwicz "Linia węgierska rodu Zamoyskich herbu Jelita" [w:] "Zamoyscy herbu Jelita" wyd. Warszawa 1997, s. 47-55