Góra Uszeście

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Góra Uszeście
Ilustracja
Schody prowadzące na szczyt Góry Uszeście
Państwo

 Polska

Położenie

Wysoczyzna Drohiczyńska

Wysokość

204 m n.p.m.

Położenie na mapie gminy Mielnik
Mapa konturowa gminy Mielnik, blisko centrum na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Góra Uszeście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Góra Uszeście”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, blisko dolnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Góra Uszeście”
Położenie na mapie powiatu siemiatyckiego
Mapa konturowa powiatu siemiatyckiego, na dole nieco na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Góra Uszeście”
Ziemia52°20′11″N 23°03′11″E/52,336389 23,053056

Góra Uszeście – wzgórze morenowe na Wysoczyźnie Drohiczyńskiej z dwoma wyraźnymi kulminacjami: Dużego (204 m n.p.m.) i Małego (172 m n.p.m.) Usześcia, położone w woj. podlaskim, w powiecie siemiatyckim, na północnym obrzeżu wsi Mielnik. Stanowi przedłużenie ciągu moren czołowych stadiału Warty, zlodowacenia środkowo-polskiego, ciągnących się równoleżnikowo od Kornicy do Mielnika. Zbudowane jest z piasków i żwirów, przewarstwione gliną zwałową. Utwory te pokrywają, niezbyt grubą warstwą, płytko zalegające tu skały kredowe[1].

Sprzyjające warunki siedliskowe zadecydowały o występowaniu na Górze Uszeście zwartego, bogatego florystycznie, stanowiska muraw kserotermicznych. Roślinność sucho i ciepłolubna porasta szczytowe części Dużego i Małego Usześcia oraz znaczną część południowego, dobrze nasłonecznionego, stoku Małego Usześcia. Roślinami dominującymi w murawach są trawy, w tym: strzęplica nadobna (Koeleria gracilis), kłosowica pierzasta (Brachypodium pinnatum) i tymotka Boehmera (Phleum phleoides). Środkowe i dolne części zboczy zajmują zbiorowiska leśne w których dominuje sosna.

W celu ochrony i zachowania roślinności kserotermicznej w 1985 r. został założony rezerwat przyrody "Góra Uszeście" o powierzchni 12,06 ha, obejmujący swym zasięgiem Duże i Małe Uszeście[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sławomir Terpiłowski, Radosław Dobrowolski, Irena Agnieszka Pidek: Góra Uszeście w Mielniku – osobliwość geomorfologiczna i florystyczna. W: Sławomir Terpiłowski, Radosław Dobrowolski: Stan i zmiany środowiska geograficznego wybranych regionów wschodniej Polski. Lublin: UMCS, 2004. ISBN 83-227-2266-4.
  2. Charakterystyka rezerwatu. [dostęp 2016-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-31)].