Główny Instytut Fizyki Technicznej

Główny Instytut Fizyki Technicznej – jednostka organizacyjna Ministra Przemysłu Ciężkiego, istniejące w latach 1949–1951, powołana z zadaniem prowadzenie prac naukowo-badawczych w dziedzinie fizyki technicznej, mających na celu rozwój produkcji przemysłowej.

Powołanie instytutu

Na podstawie zarządzenia Ministra Przemysłu Ciężkiego z 1949 r. wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu i Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego o utworzeniu Głównego Instytutu Fizyki Technicznej ustanowiono Instytut.

Zwierzchni nadzór nad Głównym Instytutem sprawował Minister Przemysłu Ciężkiego.

Władze Instytutu

Władzami Głównego Instytutu były: dyrekcja i Rada Naukowa.

Organem zarządzającym Instytutu była dyrekcja, powoływana i zwalniana przez Ministra Przemysłu Ciężkiego i składająca się z dyrektora naczelnego, reprezentującego dyrekcję samodzielnie oraz z podległych mu trzech dyrektorów.

Do ważności zobowiązań zaciąganych przez Instytut wymagane było współdziałanie dwóch członków dyrekcji łącznie.

Rada Naukowa

Rada Naukowa składała się z członków powoływanych i odwoływanych przez Ministra Przemysłu Ciężkiego. Sprawowała ona bezpośredni nadzór nad działalnością   Instytutu oraz wykonywała czynności określone w statucie.

Gospodarka finansowa

Gospodarka finansowa Instytutu oparta była na zatwierdzanych budżetach rocznych.

Wpływy składały się z:

• dotacji wnoszonych przez Centralne Zarządy Przemysłów na polecenie Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego,
• dopłat państwowych przewidzianych w rocznym budżecie Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego,
• subwencji ze strony innych instytucji,
• opłat za wykonanie czynności,
• darowizn i zapisów,
• dochodów z posiadanego majątku,
• dochodów ze sprzedaży wydawnictw,
• innych źródeł.

Zniesienie Instytutu

Na podstawie zarządzenie Ministra Szkół Wyższych i Nauki oraz Ministra Przemysłu Ciężkiego z 1951 r. w sprawie zaprzestania działalności przez Główny Instytut Fizyki Technicznej zlikwidowano Instytut, natomiast główne składniki majątku przekazano Uniwersytetowi Jagiellońskiemu i Politechnice Warszawskiej.