Garłacz angielski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Garłacz angielski
Ilustracja
Grupa

IV (dęte)

Numer w Federacji Europejskiej

310

Pochodzenie

Wielka Brytania

Budowa

Silnie wydłużona, niemal pionowa sylwetka, rozdęte w kształt balona wole, długie nogi

Cechy szczególne rasy

Upierzenie i sylwetka

Garłacz angielski jest to jedna z ras gołębi, wywodząca się z Wielkiej Brytanii.

Garłacze angielskie zaklasyfikowane są do grupy gołębi dętych. Charakterystyczną cechą tej rasy jest silnie wydłużona i prawie pionowa sylwetka oraz rozdęte w kształt balona wole. Nogi mogą osiągać długość ok. 18 cm. Zarówno na śródstopiu, jak i podudziu znajdują się krótkie pióra, dłuższe pokrywają palce. Garłacze angielskie mają słabą zdolność lotową, cechują się także niską płodnością.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bolesław Nowicki, Edward Pawlina, Andrzej Dubiel „Gołębie. Chów, hodowla, rasy.” Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1996