Gasnące słońce (Jeske-Choiński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gasnące słońce. Powieść z czasów Marka Aureliusza – powieść historyczna Teodora Jeske-Choińskiego z 1895 roku[1][2]. Przetłumaczona została na języki: niemiecki, szwedzki, włoski, węgierski, czeski i rosyjski[3].

Akcja powieści toczy się za czasów panowania Marka Aureliusza i Lucjusza Werusa w samym Rzymie i (w drugiej części) w pasie przygranicznym cesarstwa. Skupia się ona przede wszystkim wokół miłości patrycjusza Publiusza Kwintyliusza Warusa do Mucji Kornelii. Wśród ważnych postaci są: Marek Kwintyliusz Warus (brat stryjeczny Publiusza), Tullia Kornelia (stryjenka Mucji), prefekt legionów i przyjaciel Publiusza Serwiusz Klaudiusz Kalpurniusz (zromanizowany Germanin) oraz wzbogacony przedsiębiorca, syn wyzwoleńca Lucjusz Fabiusz Pomponiusz Furio i jego córka Liwia. Epizodycznie jako bohaterowie pojawiają się także obaj cesarze.

Powieść została wznowiona w 2005 roku nakładem Polskiego Wydawnictwa Encyklopedycznego (ISBN 83-89862-10-7).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Teodor Jeske-Choiński, Gasnące słońce : powieść z czasów Marka Aureliusza. T. 1 [online], polona.pl [dostęp 2020-05-03].
  2. Teodor Jeske-Choiński, Gasnące słońce : powieść z czasów Marka Aureliusza. T. 2 [online], polona.pl [dostęp 2020-05-03].
  3. Władysław Jabłonowski: Słowo wstępne [w:] Teodor Jeske-Choiński: Gasnące słońce, Warszawa 1905, s. 5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]