Geoff Parsons

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Geoff Parsons
Pełne imię i nazwisko

Geoffrey Peter Parsons

Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1964
Margate

Wzrost

203 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Halowe mistrzostwa Europy
brąz Madryt 1986 skok wzwyż
Reprezentacja  Szkocja
Igrzyska Wspólnoty Narodów
srebro Edynburg 1986 lekkoatletyka
(skok wzwyż)
brąz Auckland 1990 lekkoatletyka
(skok wzwyż)
brąz Victoria 1994 lekkoatletyka
(skok wzwyż)

Geoff Parsons, wł. Geoffrey Peter Parsons (ur. 14 sierpnia 1964 w Margate[1]) – brytyjski lekkoatleta, specjalista skoku wzwyż, medalista halowych mistrzostw Europy i trzykrotny medalista igrzysk Wspólnoty Narodów, dwukrotny olimpijczyk.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Na igrzyskach Wspólnoty Narodów reprezentował Szkocję, a na pozostałych dużych imprezach międzynarodowych Wielką Brytanię.

Odpadł w kwalifikacjach skoku wzwyż na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach[2]. Zajął 7. miejsce w tej konkurencji na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1982 w Brisbane[3] i również 7. miejsce na mistrzostwach Europy juniorów w 1983 w Schwechat[4][5]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1984 w Göteborgu zajął 14. miejsce[6], a na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles odpadł w kwalifikacjach (zajął w nich 15.–17. miejsce)[1].

Na halowych mistrzostwach Europy w 1986 w Madrycie zdobył brązowy medal (ex aequo z Eddym Annysem z Belgii, a za reprezentantami Republiki Federalnej Niemiec Dietmarem Mögenburgiem i Carlo Thränhardtem)[7]. Zdobył srebrny medal na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1986 w Edynburgu, przegrywając jedynie z Miltonem Otteyem z Kanady, a wyprzedzając Alaina Metellusa z Kanady i Hendersona Pierre’a z Anglii[3]. Na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie zajął 9. miejsce[8], na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie 10. miejsce (ex aequo z Krzysztofem Krawczykiem)[9], a na igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu 16. miejsce[1].

Zdobył brązowy medal na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1990 w Auckland, za Clarence’em Saundersem z Bermudów i Daltonem Grantem z Anglii, a wspólnie z Miltonem Otteyem[3]. Odpadł w kwalifikacjach na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie[10]. Na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1994 w Victorii ponownie zdobył brązowy medal, przegrywając tylko z Timem Forsythem z Australii i Steve’em Smithem z Anglii[3].

Parsons był mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w skoku wzwyż w 1986, 1987 i 1988, wicemistrzem w 1991 i 1994 oraz brązowym medalistą w tej konkurencji w 1982 i 1993[11], a także halowym mistrzem w 1983, 1986, 1988, 1991 i 1995, wicemistrzem w 1984 i 1992 oraz brązowym medalistą w 1993 i 1994[12]. Był również mistrzem UK Championships w 1985, 1986 i 1988, wicemistrzem w 1990 i 1991 oraz brązowym medalistą w 1982, 1992 i 1993[13]. Był mistrzem Szkocji w latach 1985–1987, 1989 i 1990, 1992–1994 i 1998[14].

Czterokrotnie poprawiał rekord Wielkiej Brytanii w skoku wzwyż do wyniku 2,28 m uzyskanego 18 maja 1986 w Tokio[15].

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

Rekordy życiowe Parsonsa[16][17]:

  • skok wzwyż – 2,31 m (26 sierpnia 1994, Victoria)
  • skok wzwyż (hala) – 2,30 m (25 stycznia 1986, Cosford)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Geoff Parsons [online], olympedia.org [dostęp 2020-10-30] (ang.).
  2. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 563–564 [dostęp 2020-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. ↑ a b c d Geoffrey Peter Parsons [online], thecgf.com [dostęp 2020-10-30] (ang.).
  4. ↑ European Junior Championships 1983 [online], wjah.co.uk [dostęp 2020-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-03] (ang.).
  5. ↑ European Athletics U20 Championships – Schwechat 1983 [online], European Athletics [dostęp 2020-10-30] (ang.).
  6. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 479 [dostęp 2020-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  7. ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 489 [dostęp 2020-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  8. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 571 [dostęp 2020-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  9. ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 159 [dostęp 2020-10-30] (ang.).
  10. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 579–580 [dostęp 2020-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  11. ↑ AAA Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2020-10-30] (ang.).
  12. ↑ AAA Indoor Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2020-10-30] (ang.).
  13. ↑ UK Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2020-10-30] (ang.).
  14. ↑ Scottish Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2020-10-30] (ang.).
  15. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 94. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  16. ↑ Geoff Parsons [online], Track and Field Statistics [dostęp 2020-10-30] (ang.).
  17. ↑ Geoffrey Parsons w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2020-10-30].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Geoff_Parsons&oldid=67349904”