Grób François
Grób François – datowany na IV wiek p.n.e.[1] etruski grób komorowy, odkryty w 1857 roku na cmentarzysku Ponte Rotto w starożytnym Vulci przez Alessandra François[2][3].
Grób składa się z długiego na 28 m dromosu, prowadzącego do westybulu z przylegającymi doń komorą główną i komorami bocznymi. Komora główna nakryta jest dwuspadowym dachem, jej ściany obłożono okładzinami imitującymi marmur[2]. W grobowcu znajdowało się 25 szkieletów i pochówki ciałopalne, a także bogate wyposażenie w formie złotej biżuterii, kamieni szlachetnych, malowanych waz i wyrobów z brązu[3].
Grobowiec zdobył sobie sławę dzięki zdobiącym westybul freskom. Przedstawiono na nim ofiarę złożoną przez Achillesa z jeńców trojańskich na pogrzebie Patroklosa oraz scenę z dziejów Etrusków, w której Mastarna uwalnia Caile Vipinsa[1][2][3]. W 1862 roku książę Alessandro Torlonia polecił zdjąć freski ze ścian i przewieźć je do Rzymu[3]. Obecnie malowidła znajdują się w rzymskiej Willi Albani i nie są udostępniane zwiedzającym[1][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c R. Ross Holloway: The Archaeology of Early Rome and Latium. London: Routledge, 2000, s. 5-6. ISBN 0-415-14360-8.
- ↑ a b c François grób, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-05-27].
- ↑ a b c d e Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 1093-1095. ISBN 1-884964-80-X.