Gwarantowana cena maksymalna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Umowa z gwarantowaną ceną maksymalną, znana również jako GMP (ang. guaranteed maximum price), lub NTE, albo NTX (ceną nie do przekroczenia ang. not-to-exceed price) – umowa typu marżowego - kosztowego (znaną również jako umowa typu "open book" - ang. umowa otwartej książki), w której wykonawca otrzymuje rekompensatę za faktycznie poniesione koszty plus opłata stała - marża, ograniczona do ceny maksymalnej. Kontrahent ponosi odpowiedzialność za przekroczenia kosztów większe niż gwarantowana cena maksymalna, chyba że GMP została zwiększona formalnym zleceniem zmiany (tylko w wyniku dodatkowego zakresu robót zleconego przez klienta, a nie z powodu przekroczeń cen, błędów lub pominięć). Oszczędności wynikające z nieoczekiwanie niskich kosztów wracają do klienta.

Jest to rodzaj wynagrodzenia kosztorysowego, w Kodeksie Cywilnym opisanego w artykułach 629 do 631[1], znanego w języku angielskim jako koszt plus - ang. cost plus, oraz zapłata za czas (pracy) i materiały ang. time and materials (T&M).

Różni się to od umowy z ustaloną ceną, znanej również jako (ang. stipulated price contract)[2], lub umowa ryczałtowa, ryczałt, w przypadku której wykonawca zazwyczaj zatrzymuje oszczędności kosztowe i zasadniczo stają się one dodatkowymi zyskami.[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. l, Wynagrodzenie ryczałtowe i kosztorysowe w zamówieniach publicznych [online], Prawo.pl, 22 marca 2010 [dostęp 2023-04-14] (pol.).
  2. Stipulated Price Contract [online], Canadian Consulting Engineer [dostęp 2023-04-13] (ang.).
  3. Robert Frank Cushman, Construction Law Handbook, James J Myers, t. Tom 1, Aspen Law and Business, 1999, s. 357, ISBN 0-7355-0392-3 [dostęp 2023-04-13] (ang.).