Gwint prostokątny
Gwint prostokątny – najstarszy rodzaj gwintu stosowany w połączeniach ruchomych. Cechuje się największą sprawnością, ale i najmniejszą wytrzymałością. Gwinty te nie zostały znormalizowane. Podziałkę P i średnicę nominalną d wyznacza się na podstawie normy gwintów trapezowych symetrycznych.[1]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Karol Szewczyk, Połączenia gwintowe, Warszawa: PWN, 1991, ISBN 83-01-08322-0, OCLC 750556590.
| Złączne | |
|---|---|
| Pociągowe |
