Przejdź do zawartości

Gyula Zádor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gyula Zádor (ur. 1901, zm. 1945)[1] – węgierski lekarz neurolog. Był asystentem Edmunda Forstera na Uniwersytecie w Greifswaldzie. W 1930 roku, wspólnie z Konradem Zuckerem, wprowadził do medycyny koncept prymitywnych halucynacji, tzn. względnie prostych halucynacji wzrokowych, takich jak te spowodowane zażywaniem meskaliny[2].

Wybrane prace

[edytuj | edytuj kod]
  • Beiträge zur differentialdiagnostischen Bedeutung des Bluthildes bei Nevenkrankheiten. Springer, 1926
  • Meskalinwirkung auf das Phantomglied.Beitrag zur neurophysiologischen Betrachtung der Wahrnehmung und Vorstellung[3]. 1930
  • Über Haltungsreflexe und Störungen der Stellfunktion bei einer posttraumatischen Hirnstammaffektion. V. Mitteilung.[4] 1937

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polonyi Péter. Hitler orvosa. Kritika, 2008
  2. Jan Dirk Blom: A Dictionary of Hallucinations s. 423
  3. Julius Zádor, Meskalinwirkung auf das Phantomglied., „Mschr Psychiat Neurol”, 77 (1-2), 1930, s. 71–99, DOI10.1159/000164282.
  4. Julius Zádor, Über Haltungsreflexe und Störungen der Stellfunktion bei einer posttraumatischen Hirnstammaffektion. V. Mitteilung., „Mschr Psychiat Neurol”, 94 (4), 1937, s. 216–236, DOI10.1159/000148786.