Przejdź do zawartości

HMS E3

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS E3
Ilustracja
HMS E4 bliźniaczy do E3
Historia
Stocznia

Vickers, Barrow-in-Furness

Położenie stępki

27 kwietnia 1911

Wodowanie

29 listopada 1912

 Royal Navy
Wejście do służby

29 maja 1914

Wycofanie ze służby

18 października 1914

Los okrętu

zatopiony przez U-27

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

676 ton (nawodna),
809 ton (podwodna)

Długość

54 metry

Zanurzenie

4,7 metra

Napęd
dwa spalinowe silniki diesla 1750 hp, dwa silniki elektryczne 600 hp
Prędkość

15 węzłów na powierzchni
9,5 węzła zanurzony

Zasięg

3000 Mm przy 10 węzłach

Uzbrojenie
cztery wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga

30

HMS E3 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1911–1912 w Vickers w Barrow-in-Furness. Okręt został wodowany 29 października 1912 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 29 maja 1914 roku. Pierwszy w historii okręt podwodny zatopiony przez inną jednostkę tej klasy.

W 1914 roku E3 stacjonował w Harwich przydzielony do Ósmej Flotylli Okrętów Podwodnych (8th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Cdr. George'a F. Cholmleya[1].

16 października 1914 roku E3 wyszedł z portu w Harwich na patrol w okolice wyspy Borkum na Morzu Północnym. 18 października kapitan Cholmley zauważył niemieckie okręty, ale nie był w stanie przyjąć dogodnej pozycji do ataku. Załoga E3 przeoczyła operujący w tym samym rejonie niemiecki okręt podwodny U-27, dowodzony przez kapitana Bernda Wegenera. Przez około dwie godziny niemiecki okręt przygotowywał się do ataku. Zbliżył się do E3 na dystans około 600 m i zaatakował go dwiema torpedami. Wszyscy członkowie załogi E3 zginęli.

Wrak okrętu został odkryty 14 października 1994 roku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]