HMS Salamander (1832)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia |
Sheerness Dockyard |
| Początek budowy |
kwiecień 1831 |
| Wodowanie |
14 maja 1832 |
 Royal Navy
| |
| Nazwa |
HMS Salamander |
| Wejście do służby |
12 luty 1833 |
| Wycofanie ze służby |
20 czerwiec 1875 (przeniesiony do rezerwy) |
| Los okrętu |
sprzedany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1014 ton |
| Długość |
53,5 m |
| Szerokość |
9,80 m |
| Zanurzenie |
3,97 m |
| Napęd | |
| jeden kocioł, dwa silniki parowe o mocy 513 KM (377 kW) | |
| Prędkość |
7,2 w. (13,3 km/h) |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa 10 calowe (254 mm) 2 (później 4) karonady 32 funtowe (kal. 158,7 mm) | |
| Załoga |
135 ludzi |
HMS Salamander – brytyjski slup wojenny, bocznokołowiec o napędzie parowym.
Budowa i historia[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat trzydziestych dziewiętnastego wieku Royal Navy zamówiła pięć „prototypowych” okrętów wojennych z napędem parowym. Jeden z takich okrętów zaprojektował Joseph Seaton ze stoczni Sheerness Dockyard. Konstrukcja oparta była na okrętach żaglowych slup z tym, że wyposażony on został w jeden kocioł parowy, który napędzał dwa silniki parowe – każdy z nich napędzał jedno koło łopatkowe umieszczone z boku okrętu.
Budowę okrętu rozpoczęto w stoczni Sheerness Dockyard w kwietniu 1831 roku, a wodowano go 14 maja 1832 roku. Wcielony do Royal Navy w dniu 12 lutego 1833 roku otrzymał oznaczenia HMS Salamander.
Po wcieleniu do Royal Navy działał na terenie mórz europejskich, uczestniczył w latach 1836/1837 w wojnie Hiszpanii między wojskami Izabelii II a wojskami Don Carlosa w walce o tron Hiszpanii. Przewożąc zaopatrzenie oraz wojska i wspierał je ogniem.
W związku w wprowadzaniem do konstrukcji okrętów śrub okrętowych stał się okrętem przestarzałym. Skierowano go wtedy do Azji, odbył wtedy rejs dookoła Ameryki Południowej. W latach 1844 – 1846 stacjonował w Papeete, gdzie był obserwatorem wojny o Tahiti.
Następnie wziął udział w wojnie birmańsko-brytyjskiej w 1852 roku. Po zakończeniu wojny w roku 1865 zajmował się badaniem wybrzeża Queenslandu. W 1873 powrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie stacjonował w Portsmouth i w 1875 roku został przeniesiony do rezerwy. Ostatecznie w 1883 roku został wycofany ze służby i sprzedany na złom.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- John Batchelor, Chris Chant: The complete encyclopedia of warships 1798-2006. Rebo Publishers, 2007, s. 30. ISBN 978-90-366-1719-2. (ang.).