Hammu Butajjib
| Data i miejsce urodzenia |
1956 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
173 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Hammu Butajjib, Hammou Boutayeb (arab. حمو بوطيب; ur. w 1956[1]) – marokański lekkoatleta, długodystansowiec.
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Zajął 2. miejsce w biegu na 10 000 metrów na igrzyskach frankofońskich w 1989 w Casablance za swym rodakiem Ibrahimem Butajjibem[2]. Zwyciężył na tym dystansie na Igrzyskach Dobrej Woli w 1990 w Seattle[3].
Na halowych mistrzostwach świata w 1991 w Sewilli zdobył srebrny medal w biegu na 3000 metrów (zwyciężył Irlandczyk Frank O’Mara)[4]. Zwyciężył w biegu na 10 000 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1991 w Atenach[5]. Zajął 8. miejsce w tej konkurencji na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio[6].
Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie w biegu na 10 000 metrów, gdzie zakwalifikował się do biegu finałowego. W finale, gdy był dublowany na 3. okrążenia przez metą przez prowadzącą dwójkę – swego rodaka Chalida Skaha i Richarda Chelimo z Kenii, pozostał z nimi przez następne półtora okrążenia przeszkadzając Chelimo. Ostatecznie nie ukończył biegu[1]. Na ostatnim okrążeniu Skah zachował więcej sił i zwyciężył Chelimo o 1 sekundę. Został zdyskwalifikowany przez IAAF za otrzymanie niedozwolonej pomocy, ale po proteście delegacji marokańskiej dyskwalifikację anulowano i Skah został ogłoszony zwycięzcą. Podczas dekoracji został wygwizdany, a Chelimo otrzymał owację na stojąco[7][8].
Butajjib zdobył srebrny medal na 10 000 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1993 w Narbonie za Chalidem Skahem[5], a także na igrzyskach frankofońskich w 1994 w Paryżu za innym swym rodakiem Salahem Hisu[2]. Zwyciężył w tej konkurencji na Igrzyskach Dobrej Woli w 1994 w Petersburgu[3].
Odnosił również sukcesy w biegach przełajowych. Był drużynowym wicemistrzem w mistrzostwach świata w 1995 w Durham[9].
Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]
- bieg na 3000 metrów (stadion) – 7:42,14 (19 sierpnia 1990, Kolonia)
- bieg na 3000 metrów (hala) – 7:43,64 (10 marca 1991, Sewilla)
- bieg na 5000 metrów – 13:11,69 (2 lipca 1990, Sztokholm)
- bieg na 10 000 metrów – 27:25,48 (14 lipca 1995, Oslo)[10]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Hammou Boutayeb [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-12] (ang.).
- ↑ a b Francophone Games [online], GBRAthletics [dostęp 2013-08-06] (ang.).
- ↑ a b Goodwill Games [online], GBRAthletics [dostęp 2013-08-06] (ang.).
- ↑ IAAF World Indoor Championships – Birmingham 2018, Statistics Handbook [online], IAAF, s. 79 [dostęp 2020-08-12] (ang.).
- ↑ a b Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2013-08-06] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 130 [dostęp 2020-08-12] (ang.).
- ↑ Athletics at the 1992 Barcelona Summer Games: Men's 10,000 metres [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-12] (ang.).
- ↑ Mike Rowbottom. OLYMPICS / Barcelona 1992: Athletics: Kenyan outcry over Skah's reinstatement. „The Independent”, 1992-08-05. [dostęp 2013-08-06]. (ang.).
- ↑ IAAF World Cross Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2013-08-04] (ang.).
- ↑ Hammu Butajjib, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2013-08-06] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hammu Butajjib w bazie World Athletics (ang.).
- Hammu Butajjib, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2013-08-06] (ang.).