Przejdź do zawartości

Hexanchorus flintorum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hexanchorus flintorum
Maier, 2013
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

osuszkowate

Podrodzina

Larainae

Rodzaj

Hexanchorus

Gatunek

Hexanchorus flintorum

Hexanchorus flintorumgatunek chrząszcza z rodziny osuszkowatych.

Gatunek ten opisany został w 2013 roku przez Crystal A. Maier na łamach „ZooKeys”. Jako miejsce typowe wskazano Rio Montealban na zachód od Méridy w wenezuelskim stanie Mérida. Epitet gatunkowy nadano na cześć Olivera S. Flinta i Carol M. Flint, którzy odłowili materiał typowy[1].

Chrząszcz o wydłużonym, umiarkowanie z wierzchu sklepionym ciele długości od 3,9 do 4,2 mm. Ubarwienie ma ciemnobrązowe z brązowoczarnym spodem oraz jaśniejszymi nasadami ud, goleni i czułków. Głowa ma mikrosiateczkowanie i przeciętnie grube, gęste punktowanie. Zaopatrzona jest w nadustek o lekko wklęsłej krawędzi przedniej oraz półkuliste, z tyłu zwężone oczy obrzeżone długimi, zakrzywionymi, czarnymi szczecinkami. Przedplecze jest niewiele dłuższe niż szerokie, o rozwartych kątach przednich i tylnych, lekko zafalowanych krawędziach bocznych, a krawędzi tylnej słabo zafalowanej z płatem pośrodku. Na jego powierzchni brak jest wyraźnej środkowej bruzdy podłużnej, natomiast obecny jest silny wcisk w części środkowo-tylnej. Tarczka jest płaska, nieco dłuższa niż szersza. Pokrywy mają dziesięć rzędów z punktami oddalonymi od siebie o 3–4 średnice oraz międzyrzędy porośnięte gęstym i delikatnym owłosieniem. Genitalia samca odznaczają się paramerami krótszymi niż połowa długości silnie ku szczytowi zakrzywionego edeagusa[1].

Owad neotropikalny, znany wyłącznie ze stanu Mérida w Wenezueli, gdzie zamieszkuje góry na zachód od doliny Rio Chama. Bytuje na pobrzeżach strumieni i sadzawek[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c C. Maier. A revision of the Larainae (Coleoptera, Elmidae) of Venezuela, with description of nine new species. „ZooKeys”. 329, s. 33-91, 2013. DOI: 10.3897/zookeys.329.4961.