Pławikonik sargassowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Hippocampus guttulatus)
Pławikonik sargassowy
Hippocampus guttulatus[1]
Cuvier, 1829
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

igliczniokształtne

Rodzina

igliczniowate

Rodzaj

Hippocampus

Gatunek

pławikonik sargassowy

Synonimy
  • Hippocampus filamentosus (Duméril, 1870)
  • Hippocampus guttulatus multiannularis (Ginsburg 1937)
  • Hippocampus hippocampus microcoronatus (Slastenenko 1938)
  • Hippocampus hippocampus microstephanus (Slastenenko 1937)
  • Hippocampus longirostris (Schinz, 1822)
  • Hippocampus ramulosus (Leach, 1814)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

brak danych

Pławikonik sargassowy[3], pławikonik plamisty[4] (Hippocampus guttulatus) – gatunek ryby igliczniokształtnej z rodziny igliczniowatych (Syngnathidae).

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Północny Atlantyk od Irlandii do północno-zachodnich wybrzeży Afryki, Madera, Wyspy Kanaryjskie, Morze Śródziemne i Morze Czarne.

Żyje w płytkich wodach wśród wodorostów, zwłaszcza na łąkach trawy morskiej. Większość czasu spędzają prawie nieruchomo, mocno przyczepione chwytnym ogonem do wodorostów.

Cechy morfologiczne[edytuj | edytuj kod]

Osiąga maksymalnie do 15 cm długości. Ciało okryte skórnym pancerzem złożonym z 48–50 pierścieni kostnych, które w miejscach styku mają podwyższone krawędzie. Głowa zgięta w kierunku tułowia, co upodabnia wygląd do konika szachowego. Trzon ogonowy przekształcony w chwytny ogon. Długi, rurkowaty pysk, zakończony bardzo małym otworem gębowym. Płetwa grzbietowa podparta 18–21 miękkimi promieniami, odbytowa – 4, a piersiowa 15–16. Płetwy brzusznej i ogonowej brak.

Ubarwienie zielonkawe lub brązowe, czasami z delikatnymi białymi cętkami, na brzegach pierścieni kostnych.

Odżywianie[edytuj | edytuj kod]

Żywi się zooplanktonem. Pokarm pobiera zasysając go do długiego pyska, dzięki wytwarzaniu silnego podciśnienia.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Trze się od maja do lipca. Samica wstrzykuje ikrę do torby lęgowej na brzuchu samca. Zarodki rozwijają się w torbie lęgowej samca, po 4–5 tygodniach samiec wydaje na świat w pełni rozwinięte młode.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hippocampus guttulatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Hippocampus guttulatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, seria: Mały słownik zoologiczny.
  4. Stanislav Frank: Wielki atlas ryb. Przekład: Henryk Szelęgiewicz. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1974.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
  • Hippocampus guttulatus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 5 marca 2010]