Przejdź do zawartości

Hotel Brda w Bydgoszczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Fallaner (dyskusja | edycje) o 20:57, 20 gru 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Hotel Brda
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bydgoszcz

Adres

Dworcowa 94

Architekt

Z. Kostrzewa

Kondygnacje

11

Rozpoczęcie budowy

1967

Ukończenie budowy

1972

Pierwszy właściciel

Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Turystyczne "Brda"

Obecny właściciel

PHT Brda Sp. z o.o.

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
Strona internetowa

Hotel Brda – trzygwiazdkowy hotel zlokalizowany w centrum Bydgoszczy, przy ulicy Dworcowej.

Historia

Pierwsze projekty budowy hotelu w obecnym miejscu miały miejsce już w 1956. W owym czasie w mieście brakowało obiektu hotelarskiego przystosowanego do przyjmowania większej liczby gości, ponieważ hotele znacjonalizowane po 1945 (jak np. Hotel Pod Orłem), choć często reprezentacyjne, dysponowały niewielką liczbą miejsc noclegowych. W związku z tym podjęta została decyzja o budowie nowego obiektu, którego projektantem została firma "Miastoprojekt". Ostateczny projekt uzyskał akceptację Miejskiej Rady Narodowej dopiero po 9 latach. Budowę hotelu po 2 latach przygotowania lokalizacji rozpoczęto w roku 1967, a zakończono w roku 1972. Wykonawcą inwestycji było Bydgoskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego. Koszt budowy wyniósł 50 mln złotych. Obiekt oddano do użytku 29 sierpnia 1972. Tego dnia o godzinie 7:00 otworzono hotelową kawiarnię z 75 miejscami, o 13:00 – 150-miejscową restaurację, a o 16:00 – hotelową recepcję. Dodatkowo obiekt posiadał wówczas fryzjernię (II piętro), placówkę PKO (III piętro), bar-klub, salę telewizyjną oraz taras widokowy (X piętro). Potrzeby zmotoryzowanych zaspokajał własny parking i garaże dla 45 pojazdów, w tym 15 stanowisk dla autobusów. W końcu 1972 obiekt jako pierwszy kraju otrzymał własną centralę telefoniczną produkcji Warszawskich Zakładów Urządzeń Telekomunikacyjnych. Komunikację między kondygnacjami ułatwiały 3 windy wyprodukowane na licencji szwedzkiej oraz 2 dźwigi potrawowe. Dostawcą mebli była spółdzielnia inwalidów ze Środy Wielkopolskiej. Hotel zatrudniał w owym czasie 240 pracowników. O jego nowoczesności miało świadczyć wyposażenie wszystkich pokojów w łazienki, aparaty telefoniczne oraz radia[1]. Wraz z budową nastąpiło praktyczne zamknięcie ulicy Śniadeckich od ul. Dworcowej do Ślusarskiej – pozostawiono wyłącznie możliwość jazdy w kierunku placu Piastowskiego dla ograniczonej grupy użytkowników.

Charakterystyka

Po oddaniu do użytku hotel dysponował według różnych źródeł 342[2]-346[3] miejscami noclegowymi w 174 pokojach jednoosobowych, 74 dwuosobowych oraz 20 apartamentach. Obecnie hotel dysponuje 205 pokojami jedno- oraz dwuosobowymi, w tym dwoma dostosowanymi do potrzeb osób niepełnosprawnych, dziewięcioma salami wielofunkcyjnymi, restauracją, barem, sauną, solarium, gabinetem masażu, wypożyczalnią samochodów oraz parkingiem[4].

  1. Krzysztof Błażejewski „To był wówczas największy hotel na całym Pomorzu”, Express Bydgoski 23 luty 2013
  2. Krzysztof Błażejewski „To był wówczas największy hotel na całym Pomorzu”, Express Bydgoski 23 luty 2013
  3. Janusz Umiński „Bydgoszcz. Przewodnik”, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Wydanie III, Warszawa 1985
  4. Strona internetowa hotelu [dostęp 02.05.2014]