Hotel Brda w Bydgoszczy
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
Dworcowa 94 |
Architekt |
Z. Kostrzewa |
Kondygnacje |
11 |
Rozpoczęcie budowy |
1967 |
Ukończenie budowy |
1972 |
Pierwszy właściciel |
Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Turystyczne "Brda" |
Obecny właściciel |
PHT Brda Sp. z o.o. |
Położenie na mapie Bydgoszczy ![]() Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski ![]() Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Strona internetowa |
Hotel Brda – trzygwiazdkowy hotel zlokalizowany w centrum Bydgoszczy, przy ulicy Dworcowej.
Historia
Pierwsze projekty budowy hotelu w obecnym miejscu miały miejsce już w 1956. W owym czasie w mieście brakowało obiektu hotelarskiego przystosowanego do przyjmowania większej liczby gości, ponieważ hotele znacjonalizowane po 1945 (jak np. Hotel Pod Orłem), choć często reprezentacyjne, dysponowały niewielką liczbą miejsc noclegowych. W związku z tym podjęta została decyzja o budowie nowego obiektu, którego projektantem została firma "Miastoprojekt". Ostateczny projekt uzyskał akceptację Miejskiej Rady Narodowej dopiero po 9 latach. Budowę hotelu po 2 latach przygotowania lokalizacji rozpoczęto w roku 1967, a zakończono w roku 1972. Wykonawcą inwestycji było Bydgoskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego. Koszt budowy wyniósł 50 mln złotych. Obiekt oddano do użytku 29 sierpnia 1972. Tego dnia o godzinie 7:00 otworzono hotelową kawiarnię z 75 miejscami, o 13:00 – 150-miejscową restaurację, a o 16:00 – hotelową recepcję. Dodatkowo obiekt posiadał wówczas fryzjernię (II piętro), placówkę PKO (III piętro), bar-klub, salę telewizyjną oraz taras widokowy (X piętro). Potrzeby zmotoryzowanych zaspokajał własny parking i garaże dla 45 pojazdów, w tym 15 stanowisk dla autobusów. W końcu 1972 obiekt jako pierwszy kraju otrzymał własną centralę telefoniczną produkcji Warszawskich Zakładów Urządzeń Telekomunikacyjnych. Komunikację między kondygnacjami ułatwiały 3 windy wyprodukowane na licencji szwedzkiej oraz 2 dźwigi potrawowe. Dostawcą mebli była spółdzielnia inwalidów ze Środy Wielkopolskiej. Hotel zatrudniał w owym czasie 240 pracowników. O jego nowoczesności miało świadczyć wyposażenie wszystkich pokojów w łazienki, aparaty telefoniczne oraz radia[1]. Wraz z budową nastąpiło praktyczne zamknięcie ulicy Śniadeckich od ul. Dworcowej do Ślusarskiej – pozostawiono wyłącznie możliwość jazdy w kierunku placu Piastowskiego dla ograniczonej grupy użytkowników.
Charakterystyka
Po oddaniu do użytku hotel dysponował według różnych źródeł 342[2]-346[3] miejscami noclegowymi w 174 pokojach jednoosobowych, 74 dwuosobowych oraz 20 apartamentach. Obecnie hotel dysponuje 205 pokojami jedno- oraz dwuosobowymi, w tym dwoma dostosowanymi do potrzeb osób niepełnosprawnych, dziewięcioma salami wielofunkcyjnymi, restauracją, barem, sauną, solarium, gabinetem masażu, wypożyczalnią samochodów oraz parkingiem[4].
- ↑ Krzysztof Błażejewski „To był wówczas największy hotel na całym Pomorzu”, Express Bydgoski 23 luty 2013
- ↑ Krzysztof Błażejewski „To był wówczas największy hotel na całym Pomorzu”, Express Bydgoski 23 luty 2013
- ↑ Janusz Umiński „Bydgoszcz. Przewodnik”, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Wydanie III, Warszawa 1985
- ↑ Strona internetowa hotelu [dostęp 02.05.2014]