Ił-22

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
IŁ-22
ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

Związek Radziecki

Producent

Iljuszyn

Typ

bombowiec

Konstrukcja

metalowa

Załoga

5-osobowa (dwóch pilotów, nawigator-bombardier, strzelec-radiotelegrafista, strzelec)

Historia
Data oblotu

24 lipca 1947

Dane techniczne
Napęd

4 silniki odrzutowe TR-1, później TR-1A

Ciąg

4 × 12,8 (13,3) kN

Wymiary
Rozpiętość

23,06 m

Długość

21,05 m

Wysokość

7,4 m

Powierzchnia nośna

74,5 m²

Masa
Własna

14 950 kg

Startowa

27 300 kg

Osiągi
Prędkość maks.

718 km/h

Pułap praktyczny

11 100 m

Zasięg

865 km

Rozbieg

1144 m

Dobieg

940 m

Dane operacyjne
Uzbrojenie
– 2 × działko NS-23 kal. 23 mm stałe działka w przedniej dolnej części kadłuba obsługiwane przez pilota
1 × działko NS-23 kal. 23 mm w ogonowym stanowisku
2 × działko B-20E kal. 20 mm w grzbietowym stanowisku zdalnie sterowane przez strzelca-radiotelegrafistę
– ładunek 2000 kg bomb, maksymalnie do 3000 kg bomb
Rzuty
Rzuty samolotu

Ił-22 (ros. Ил-22) – doświadczalny, ciężki bombowiec produkcji ZSRR z okresu po II wojnie światowej, zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Siergieja Iljuszyna.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec 1945 roku biuro doświadczalne Siergieja Iljuszyna otrzymało polecenie zbudowania doświadczalnego, ciężkiego bombowca z napędem odrzutowym. Według tych samych wymagań technicznych projekt swojego bombowca realizowało biuro konstrukcyjne Suchoja, wynikiem ich prac był samolot Su-10. Projekt Iliuszyna wzorowany był na konstrukcji niemieckiego bombowca Ar 234. Do napędu samolotu użyto nowych silników TR-1 konstrukcji A. Ljulki w podwieszanych gondolach. Prototyp był gotowy na początku 1947 roku. Oblot samolotu jak i późniejsze próby wykazały dobre własności pilotażowe samolotu. Jedynym mankamentem, którego nie udało się rozwiązać, były zbyt słabe i paliwożerne silniki. Słabe silniki były przyczyną długiego rozbiegu przy starcie, niewystarczający był także zasięg samolotu, jego udźwig, jak i prędkość maksymalna. Wymiana silników na nieco mocniejsze TR-1A, zastosowanie dodatkowych rakietowych silników startowych SR-2 odrzucanych po starcie, nie przyniosło oczekiwanych efektów. Po wybudowaniu pięciu prototypów dalsze prace zostały wstrzymane. Mimo że samolot Ił-22 nie był dalej rozwijany, zdobyte doświadczenie zostało wykorzystane przy budowie bombowca frontowego Ił-28.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Czterosilnikowy, wolnonośny bombowiec o napędzie odrzutowym w układzie górnopłatu. Konstrukcja całkowicie metalowa. Podwozie trójkołowe amortyzowane z przednim podparciem, chowane w locie do wnęk w kadłubie. Skrzydła o niewielkim wzniosie i obrysie trapezowym z krawędzią natarcia prostopadłą do kadłuba maszyny, wyposażone w klapy wyporowe i lotki (lewa posiadała klapkę wyważającą). Klasyczne usterzenie o obrysie trapezowym. Kabiny hermetyczne.

Plany modelarskie[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]