Ił-22
Ten artykuł od 2016-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
![]() | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
metalowa |
Załoga |
5-osobowa (dwóch pilotów, nawigator-bombardier, strzelec-radiotelegrafista, strzelec) |
Historia | |
Data oblotu | |
Dane techniczne | |
Napęd |
4 silniki odrzutowe TR-1, później TR-1A |
Ciąg |
4 × 12,8 (13,3) kN |
Wymiary | |
Rozpiętość |
23,06 m |
Długość |
21,05 m |
Wysokość |
7,4 m |
Powierzchnia nośna |
74,5 m² |
Masa | |
Własna |
14 950 kg |
Startowa |
27 300 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
718 km/h |
Pułap praktyczny |
11 100 m |
Zasięg |
865 km |
Rozbieg |
1144 m |
Dobieg |
940 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
– 2 × działko NS-23 kal. 23 mm stałe działka w przedniej dolnej części kadłuba obsługiwane przez pilota 1 × działko NS-23 kal. 23 mm w ogonowym stanowisku 2 × działko B-20E kal. 20 mm w grzbietowym stanowisku zdalnie sterowane przez strzelca-radiotelegrafistę – ładunek 2000 kg bomb, maksymalnie do 3000 kg bomb | |
Rzuty | |
![]() |
Ił-22 (ros. Ил-22) – doświadczalny, ciężki bombowiec produkcji ZSRR z okresu po II wojnie światowej, zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Siergieja Iljuszyna.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec 1945 roku biuro doświadczalne Siergieja Iljuszyna otrzymało polecenie zbudowania doświadczalnego, ciężkiego bombowca z napędem odrzutowym. Według tych samych wymagań technicznych projekt swojego bombowca realizowało biuro konstrukcyjne Suchoja, wynikiem ich prac był samolot Su-10. Projekt Iliuszyna wzorowany był na konstrukcji niemieckiego bombowca Ar 234. Do napędu samolotu użyto nowych silników TR-1 konstrukcji A. Ljulki w podwieszanych gondolach. Prototyp był gotowy na początku 1947 roku. Oblot samolotu jak i późniejsze próby wykazały dobre własności pilotażowe samolotu. Jedynym mankamentem, którego nie udało się rozwiązać, były zbyt słabe i paliwożerne silniki. Słabe silniki były przyczyną długiego rozbiegu przy starcie, niewystarczający był także zasięg samolotu, jego udźwig, jak i prędkość maksymalna. Wymiana silników na nieco mocniejsze TR-1A, zastosowanie dodatkowych rakietowych silników startowych SR-2 odrzucanych po starcie, nie przyniosło oczekiwanych efektów. Po wybudowaniu pięciu prototypów dalsze prace zostały wstrzymane. Mimo że samolot Ił-22 nie był dalej rozwijany, zdobyte doświadczenie zostało wykorzystane przy budowie bombowca frontowego Ił-28.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Czterosilnikowy, wolnonośny bombowiec o napędzie odrzutowym w układzie górnopłatu. Konstrukcja całkowicie metalowa. Podwozie trójkołowe amortyzowane z przednim podparciem, chowane w locie do wnęk w kadłubie. Skrzydła o niewielkim wzniosie i obrysie trapezowym z krawędzią natarcia prostopadłą do kadłuba maszyny, wyposażone w klapy wyporowe i lotki (lewa posiadała klapkę wyważającą). Klasyczne usterzenie o obrysie trapezowym. Kabiny hermetyczne.
Plany modelarskie[edytuj | edytuj kod]
- Modelarz 12 2000