Indykator DP-62
Indykator DP-62 – radziecki przyrząd dozymetryczny, używany między innymi w ludowym Wojsku Polskim, przeznaczony do rozpoznawania skażeń promieniotwórczych.
Charakterystyka przyrządu[edytuj | edytuj kod]
Indykator DP-62 był przyrządem dozymetrycznym przeznaczonym do wykrywania i orientacyjnego określania mocy dawki promieniowania beta i gamma. Wykrycie skażenia sygnalizowane było błyskiem lampki neonowej, pojawiające się po podaniu napięcia na licznik Geigera poprzez naciskanie dźwigni prądowniczki. Przy dużych wartościach mocy dawki lampka świeciła bez przerwy[1].
- Zasada pracy przyrządu
Przy oddziaływaniu promieniowania na licznik Geigera, w jego obwodzie powstawały impulsy prądu. Ładowały one podłączony szeregowo do licznika kondensator, do którego równolegle była połączona lampka neonowa. Gdy napięcie w kondensatorze osiągało wielkość, która powodowała zapalenie lampki neonowej, następował w niej błysk, któremu towarzyszyło rozładowanie kondensatora[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Nowak 2001 ↓, s. 89.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ireneusz Nowak: Wybrane problemy historii polskiej techniki wojskowej XX wieku. Sprzęt i środki wojsk chemicznych. T. 2. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-81-6.