Indywidualny zestaw samochodowy IZS
Indywidualny zestaw samochodowy IZS – polski zestaw do prowadzenia zabiegów specjalnych, odkażania, dezynfekcji i dezaktywacji sprzętu wojskowego.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Indywidualny zestaw samochodowy IZS wprowadzony został do wyposażenia jednostek Wojska Polskiego w 1960. Był przyrządem przeznaczonym do odkażania i dezaktywacji pojazdów mechanicznych oraz uzbrojenia i sprzętu bojowego holowanego lub przewożonego na tych pojazdach[1]. Mógł pracować w dwóch wariantach: eżektorowym i wyporowym. Eżektorowy wariant pracy realizowany był w pojazdach mechanicznych wyposażonych w sprężarkę. Wyporowy wariant pracy stosowany był w pozostałych przypadkach prowadzenia zabiegów specjalnych. Podstawowym wariantem pracy przyrządu IZS jest wariant eżektorowy. Dla zapewnienia pracy przyrządu w tym wariancie niezbędna jest sprężarka powietrza o wydajności od 7 do 10 m³/godz. (przy odkażaniu) do 200 – 250 dm³/godz. (przy dezaktywacji). Wykorzystuje się do tego celu pompkę samochodową lub parę „tłok-cylinder", wyłączoną z pracy kilkucylindrowego silnika spalinowego.
Oprzyrządowanie[edytuj | edytuj kod]
Przyrząd składa się z zestawu elementów do zasysania i podawania roztworów roboczych na odkażane i dezaktywowane powierzchnie, przechowywanych w stalowej skrzynce, wyposażonej w odpowiednie uchwyty do ich mocowania oraz kanistra – zbiornika na roztwory odkażające[1].
- prądownica
- wąż ssawno-tłoczny
- węże powietrzne
- zamknięcie kanistra
- dwustronny zawór zwrotny i obejma kanistra.
Elementami pomocniczymi są[1]:
- zwijadła na węże
- wieszak kanistra
- klucz i części zapasowe.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Nowak 2001 ↓, s. 96.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ireneusz Nowak: Wybrane problemy historii polskiej techniki wojskowej XX wieku. Sprzęt i środki wojsk chemicznych. T. 2. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-81-6.