Innowacja (socjologia)
Innowacja (łac. innovatio, odnowienie)[1] – w mikrosocjologii oznacza akceptację celów dyktowanych przez istniejące w grupie społecznej lub społeczeństwie wartości, przy jednoczesnym odrzuceniu tradycyjnych sposobów ich osiągania w danym systemie aksjonormatywnym. Jest to jedna z dewiacji społecznych, czyli odchyleń od norm społecznych w ujęciu Roberta K. Mertona.
Zachowaniem innowacyjnym jest działanie przestępcze. Początkowo działania będące innowacyjnymi mogą spotykać się w społeczeństwie czy grupie społecznej z lekceważeniem lub ostrą krytyką, często jednak upowszechniają się i stają się w końcu zachowaniami konformistycznymi.
Na początku XXI wieku w związku z wspieraniem rozwoju gospodarki społecznej i społecznej odpowiedzialności biznesu w krajach Unii Europejskiej popularyzacji uległ termin innowacje społeczne[2]. Zwrot ten odnosi się do innowacji, które posiadają zarówno społeczne cele, jak i środki oraz obejmują nowe idee (produkty, usługi i modele), które zaspokajają potrzeby społeczne (skuteczniej niż ich alternatywy) oraz tworzą nowe relacje społeczne i związki oparte na współpracy[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Innowacja. Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego. [dostęp 2015-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-04)].
- ↑ Zob. Opis historii rozwoju koncepcji innowacji społecznych w Polsce: Andrzej Klimczuk, Social Innovation Europe: Country Summary: Polska. Innowacje społeczne w Polsce, Social Innovation Exchange, London 2015.
- ↑ Robin Murray, Julie Caulier-Grice i Geoff Mulgan, The Open Book of Social Innovation, NESTA, London 2010.