Issam Abu Dżamra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Issam Abu Dżamra
Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1937
Kfeir

Wicepremier
Okres

od 1988
do 1990

Poprzednik

Elie Salem

Następca

Michel Sassine

Wicepremier
Okres

od 2008
do 2009

Przynależność polityczna

Wolny Ruch Patriotyczny

Poprzednik

Elias Murr

Następca

Elias Murr

Minister mieszkalnictwa i spółdzielczości
Okres

od 1988
do 1990

Poprzednik

Joseph Haszem

Następca

Nabih Berri

Minister ekonomii i handlu
Okres

od 1988
do 1990

Poprzednik

Victor Kassir

Następca

Nazih Bizri

Minister sprawiedliwości
Okres

od 1988
do 1990

Poprzednik

Lutfi Dżaber

Następca

Edmond Rizk

Minister rolnictwa
Okres

od 1988
do 1990

Poprzednik

Lutfi Dżaber

Następca

Mohsen Dalloul

Minister zasobów wodnych i energetyki
Okres

od 1988
do 1990

Poprzednik

Lutfi Dżaber

Następca

Nabih Berri

Minister poczty, telegrafu i telekomunikacji
Okres

od 1988
do 1990

Poprzednik

Joseph Haszem

Następca

Georges Saade

Issam Nicolas Abu Dżamra, Issam Abou Jamra – emerytowany generał-brygadier i polityk libański, prawosławny chrześcijanin. Urodził się w 1937 r., w południowolibańskiej wiosce Kfeir. W 1956 r. wstąpił do akademii wojskowej, którą ukończył trzy lata później. Studiował też nauki prawnicze na Uniwersytecie Libańskim. W latach 80. pełnił różne, wysokie funkcje wojskowe. 22 września 1988 r. został wicepremierem w rządzie tymczasowym kierowanym przez gen. Michela Aouna. Był też ministrem odpowiedzialnym za sześć resortów. 13 października 1990 r., wraz z innymi członkami kierownictwa libańskiej armii, schronił się we francuskiej ambasadzie po zajęciu siedziby prezydenta Libanu przez wojska syryjskie. W czerwcu następnego roku razem z Michelem Aounem i Edgarem Maaloufem został zmuszony do emigracji do Francji, gdzie był jednym z założycieli Wolnego Ruchu Patriotycznego. W 2005 r. powrócił do ojczyzny[1]. W lipcu 2008 r. został mianowany wicepremierem w rządzie Fuada Siniory. Startował w wyborach parlamentarnych w 2009 r. w pierwszym okręgu bejruckim (Al-Aszrafijja), ale przegrał z Najlą Tueni[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sylwetka (ang.) www.katagogi.com [dostęp 09-09-2011]
  2. [1] (ang.) katagogi.com [dostęp 09-09-2011]