Izba rzemieślnicza (II RP)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Izba rzemieślnicza (II RP) – organizacja samorządu gospodarczego ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta RP z mocą ustawy w 1933 r., będącą instytucją samorządu gospodarczego, jako stałej reprezentacji gospodarczych i zawodowych interesów rzemiosła[1].

Zakres działania Izby[edytuj | edytuj kod]

Do zakresu działania izb rzemieślniczych należało:

  • współdziałanie z władzami państwowymi w sprawach dotyczących interesów rzemiosła przez udzielanie informacji i wydawanie opinii;
  • przedstawianie władaniu państwowym i samorządowym życzeń i wniosków, dotyczących interesów rzemiosła;
  • popieranie instytutów badawczych, muzeów, wystaw, pokazów, jarmarków rzemieślniczych, biur informacyjnych;
  • popieranie szkół rzemieślniczych oraz przyczynianie się w inny sposób do podniesienia sprawności zawodowej rzemieślników mistrzów – majstrów, czeladników i terminatorów;
  • wyznaczanie osób, powołanych do wydawania opinii, wymagających wiarogodności i znajomości w zakresie przedmiotów, mających znaczenie dla rzemiosła;
  • przedstawianie kandydatów w przypadkach, w których udział reprezentantów rzemiosła przewidywały obowiązujące przepisy na stanowiska sędziów handlowych, członków rad państwowych, komisji szacunkowych;
  • wydawanie opinii oraz zaświadczeń o istniejących zwyczajach w rzemiośle;
  • tworzenie sądów polubownych rozstrzygania sporów, wynikłych ze stosunków zawodowych między rzemieślnikami, którzy nie należeli do zrzeszeń rzemieślniczych lub należeli do zrzeszeń, których statuty nie przewidywały sądów polubownych;
  • zbieranie danych statystycznych dotyczących rzemiosła;
  • wydawanie przepisów i zarządzeń, regulujących sprawy terminatorskie w myśl postanowień prawa przemysłowego i czuwanie nad ich wykonaniem;
  • tworzenie komisji egzaminacyjnych czeladniczych i mistrzowskich w myśl postanowień prawa przemysłowego;
  • współdziałanie ze związkiem izb rzemieślniczych i z rzemieślniczymi związkami
  • spełniania innych czynności i zadań w zakresie działań regulowanych ustawami i rozporządzeniami ministrów.

Skład Izby[edytuj | edytuj kod]

Izba rzemieślnicza składały się z radców, którzy w trzech piątych wybierani byli przez rzemieślników oraz w dwóch piątych powołani przez Ministra Przemysłu i Handlu. Czynne prawo wyborcze posiadali rzemieślnicy bez różnicy płci, pełnoletni, obywatele polscy, nieograniczeni w prawach. Radcami byli rzemieślnicy, którzy wykonywali co najmniej od trzech lat samoistnie rzemiosło na podstawie karty rzemieślniczej. Bierne prawo wyborcze posiadali rzemieślnicy, którzy mieli czynne prawo wyborcze i ukończyli 30 lat życia.

Radcowie izby oraz ich zastępcy wybierani byli na okres 5 lat. Na podobny okres czasu powołani byli radcowie przez Ministra Przemysłu i Handlu.

Statut Izby[edytuj | edytuj kod]

Minister Przemysłu i Handlu nadawał statut każdej izbie rzemieślniczej.

Statut zawierał:

  • nazwę, miejsce siedziby izby i granice terenu działania;
  • szczegółowy zakres działania;
  • liczbę i charakter radców izby oraz ich zastępców, czas trwania ich kadencji;
  • podział okręgu izby na obwody wyborcze, tudzież bliższe szczegóły, dotyczące postępowania wyborczego;
  • liczbę członków zarządu izby, oraz sposób ich wyboru;
  • prawa i obowiązki radców izby, oraz członków zarządu i komisji;
  • zakres działania zebrania radców izby;
  • zakres działania zarządu i dyrektura izby;
  • sposób prawnego reprezentowania izby;
  • sposób zwoływania zebrań radców izby, zarządu i komisji oraz warunki prawomocności ich uchwał;
  • sposób wykonywania nadzoru nad izbą;
  • sposób wydawania regulaminów komisji egzaminacyjnych, czeladniczych i mistrzowskich.

Związek izb rzemieślniczych[edytuj | edytuj kod]

Wszystkie izby rzemieślnicze tworzyli wspólną organizację pod nazwą: Związek Izb Rzemieślniczych Rzeczypospolitej Polskiej.

Związek izb rzemieślniczych był osobą prawną prawa publicznego i mógł nabywać i zbywać majątek ruchomy i nieruchomy. Był zwolniony od wszelkich podatków i opłat w tym samym zakresie i w tych samych przypadkach, w jakich obowiązujące ustawy przewidywały w stosunku do związków samorządu terytorialnego,

Zadania Związku[edytuj | edytuj kod]

Do zadań Związku izb rzemieślniczych należało:

  • przedstawicielstwo izb rzemieślniczych wobec władz państwowych oraz organów samorządu terytorialnego i gospodarczego w sprawach, dotyczących ogólnych interesów rzemiosła;
  • współdziałanie z władzami państwowymi i z rzemieślniczymi związkami gospodarczymi w sprawach, dotyczących ogólnych interesów rzemiosła, przez udzielanie informacji oraz wydawanie opinii i popieranie tych związków;
  • składanie władzom państwowym życzeń i wniosków dotyczących całokształtu organizacji i polityki gospodarczej rzemiosła.

Organy Związku[edytuj | edytuj kod]

Organami związku izb rzemieślniczych były:

  • Rada Związku;
  • Zarząd;
  • komisja rewizyjna;
  • dyrektor.

Nadzór nad Związkiem izb wykonywał Minister Przemysłu i Handlu.

Okręgi izb rzemieślniczych[edytuj | edytuj kod]

Okręgi izb rzemieślniczych obejmowały następujące obszar[2]:

  • Izba rzemieślnicza w Warszawie — m. st. Warszawę.
  • Izba rzemieślnicza we Włocławku — woje­wództwo warszawskie.
  • Izba rzemieślnicza w Łodzi — województwo łódzkie.
  • Izba rzemieślnicza w Kielcach — województwo kieleckie.
  • Izba rzemieślnicza w Białymstoku – woje­wództwo białostockie.
  • Izba rzemieślnicza w Lublinie – województwo lubelskie.
  • Izba rzemieślnicza w Krakowie — województwo krakowskie.
  • Izba rzemieślnicza we Lwowie — województwo lwowskie.
  • Izba rzemieślnicza w Stanisławowie — wo­jewództwo stanisławowskie.
  • Izba rzemieślnicza w Tarnopolu – woje­wództwo tarnopolskie,
  • Izba rzemieślnicza w Poznaniu — powiaty województwa poznańskiego: gostyński, grodziski, jarociński, kępiński, kościański, koźmiński, krotoszyński, leszczyński, międzychodzki, nowoto­myski, obornicki, odolanowski, ostrowski, ostrze­szowski, pleszewski, poznański, rawicki, szamotulski, śmigielski, śremski, średzki, wolsztyński i wrzesiński.
  • Izba rzemieślnicza w Bydgoszczy – powiaty województwa poznańskiego: bydgo­ski, chodzieski, czarnkowski, gnieźnieński, inowrocławski, mogileński, strzeliński, szubiński, wągro­wiecki, wyrzyski i żniński.
  • Izba rzemieślnicza w Grudziądzu — woje­wództwo pomorskie.
  • Izba rzemieślnicza w Wilnie – województwo wileńskie.
  • Izba rzemieślnicza w Nowogródku — woje­wództwo nowogródzkie.
  • Izba rzemieślnicza w Brześciu nad Bugiem — województwo poleskie.
  • Izba rzemieślnicza w Łucku — województwo wołyńskie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1933 r. o izbach rzemieślniczych i ich związku. Dz.U. z 1933 r. nr 85, poz. 638.
  2. Rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 12 grudnia 1927 r. o ustanowieniu izb rzemieślniczych, wyznaczeniu ich siedzib i okręgów. Dz.U. z 1927 r. nr 117, poz. 1003