Jachimowszczyzna (obwód grodzieński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jachimowszczyzna
Яхімаўшчына
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

iwiejski

Sielsowiet

Ejgirdy

Populacja (2009)
• liczba ludności


39

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Jachimowszczyzna”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Jachimowszczyzna”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Jachimowszczyzna”
54°07′28″N 26°01′21″E/54,124444 26,022500

Jachimowszczyzna (biał. Яхімаўшчына; ros. Яхимовщина) − wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie iwiejskim, w sielsowiecie Ejgirdy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów folwark i wieś w gminie Holszany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku wieś w 8 domach zamieszkiwało 51 osób, folwark miał 34 mieszkańców, należał do Popławskiej[1]. W 1905 roku zaścianek liczył 21 mieszkańców, 60 dziesięcin, własność Karczewskiego[2].

W latach 1921–1945 zaścianek leżał w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Holszany.

W 1931 w 3 domach zamieszkiwały 22 osoby[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Bohdanowie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Holszanach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Bohdanowie[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jachimowszczyzna, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 354.
  2. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 225
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 32.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 572.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]