Jagodnik czubaty
| Paramythia montium | |||
| De Vis, 1892 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
jagodnik czubaty | ||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |||
 | |||
Jagodnik czubaty[2] (Paramythia montium) – gatunek małego ptaka z rodziny jagodników (Paramythiidae). Jest endemitem wysokich gór środkowej i wschodniej Nowej Gwinei. Nie jest zagrożony. Zasięg występowania jest szacowany na około 178 000 km²[3].
Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Dawniej takson ten łączono w jeden gatunek z jagodnikiem białobrewym (Paramythia olivacea)[2][4], uznawanym obecnie za osobny gatunek. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) uznaje jagodnika czubatego za gatunek monotypowy[5]. Inni autorzy wyróżniają dwa podgatunki[6][7][8]:
- P. montium montium – góry środkowej, wschodniej i południowo-wschodniej Nowej Gwinei.
- P. montium brevicauda – góry na półwyspie Huon (północno-wschodnia Nowa Gwinea).
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Wygląd
- Nie występuje dymorfizm płciowy. Dość długi, cienki, szary dziób. Czarny czub nad białym pasem. Głowa dookoła oka jest czarna i tak aż do piersi. Brzuch ma barwę granatową, ale na boku żółta plamka, tak jak i pokrywy podogonowe. Szaroniebieski ogon kontrastuje z zielonymi skrzydłami i pokrywami nadogonowymi.
- Wymiary
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
- Biotop
- Wysokogórskie lasy i zarośla górskie poniżej górnej granicy drzew. Występuje w przedziale wysokości 2150–4100 m n.p.m.[1][7]
- Zachowanie
- Żeruje w parach albo w grupkach. Zarówno w koronach drzew, jak i na ziemi.
- Głos
- Głos wabiący to „słisz”.
- Pożywienie
- Jagody i owady.
- Lęgi
- Buduje miseczkowate, głębokie gniazdo oparte na patykach i uplecione z części roślin. Swoje jedno białe, ciemno nakrapiane jajo wysiaduje przez około 12 dni. Młode potrafią latać po około 15 dniach.
Status zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje jagodnika czubatego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako zwyczaj pospolity, a na wyższych wysokościach bardzo liczny. Trend liczebności populacji nie jest znany[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Paramythia montium, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Paramythiidae Sclater,PL, 1893 - jagodniki - Painted Berrypeckers (wersja: 2024-01-01). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-02-20].
- ↑ Species factsheet: Paramythia montium. Birdlife International. [dostęp 2024-02-20]. (ang.).
- ↑ Crested Berrypecker (Paramythia montium). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.2). [dostęp 2024-02-20]. (ang.).
- ↑ D. Lepage, Eastern Crested Berrypecker Paramythia montium, [w:] Avibase [online] [dostęp 2024-02-20] (ang.).
- ↑ a b c d Coates, B., G.M. Kirwan & D.A. Christie: Eastern Crested Berrypecker Paramythia montium, version 1.0. [w:] Birds of the World (red. B.K. Keeney & S.M. Billerman) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2023. [dostęp 2024-02-20]. (ang.).
- ↑ HBW and BirdLife International, Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 8 [online], grudzień 2023 [dostęp 2024-02-20].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Fakty o zwierzętach świata: Ptaki. Warszawa: Multico, 2008. ISBN 978-83-7073-583-8.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).