Jan Brlica (starszy)
Data i miejsce urodzenia |
1952 |
---|---|
Dziedzina sztuki |
rzeźbiarstwo w drewnie |
Epoka |
ludowy |
Ważne dzieła | |
płaskorzeźba Jana Sarkandra |
Jan Brlica (ur. 1952, Francova Lhota) – leśnik i rzeźbiarz z morawskiej Wołoszczyzny. Rzeźbą zajął się już we wczesnym dzieciństwie. Od 1993 roku jest zawodowym rzeźbiarzem[1].
Życie[edytuj | edytuj kod]
Jan Brlica urodził się w 1952 roku w miejscowości Francova Lhota w gminie Bílá Voda (Czechy, region Olomouc, powiat Jeseník). Pochodzi ze starego rodu, który zajmował się leśnictwem i myślistwem. Miłość do lasu i drewna towarzyszyła mu przez całe życie, a pierwsze figurki rzeźbił już w dzieciństwie. Fakt, iż nie został przyjęty na Akademię Sztuk Pięknych, ze względu dużą liczbę kandydatów i ograniczoną liczbę miejsc na kierunku, przyczynił się do wyrobienia indywidualnego stylu, który kształtował się bez wpływów zewnętrznych. Dziś jest także zaangażowany w tradycyjne rzemiosło i produkcję gontu.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Twórczość rzeźbiarza charakteryzuje się różnorodnością stylu i treści.
Jako leśnik i myśliwy przedstawia w rzeźbach i drewnianych reliefach sceny z polowań i krajobrazy. Rzeźbi reliefy, zegary, kartusze myśliwskie, które stanowią dekorację wnętrz domów leśników i myśliwych. Drewno jest najważniejszym materiałem, w którym artysta odwzorowuje własne obserwacje na temat wołoskiego krajobrazu, tworzy również dynamiczne sceny ukazujące zwykłych ludzi przy pracy. Ponadto rzeźby Jana Brlicy starszego przedstawiają świętych i patronów, pogańskich bogów, mityczne stworzenia. Wiele z nich jest umieszczonych w kościołach, kaplicach, na publicznych skwerach itp.
Prace jego autorstwa znajdują się poza granicami gminy, regionu, a nawet kraju. Jego najważniejszym dziełem jest płaskorzeźba Jana Sarkandra, która została przekazana papieżowi Janowi Pawłowi II podczas wizyty w Ołomuńcu. Największe prace w dorobku artysty to indiańskie totemy i łodzie[2]. Realizował je wspólnie z synem Janem Brlicą młodszym dla Ogrodu Zoologicznego w Brnie.
Do wykonywania rzeźb przeznaczonych do ekspozycji na zewnątrz, przez co narażonych na oddziaływanie zmiennych warunków atmosferycznych, rzeźbiarz wykorzystuje drewno twardsze i bardziej odporne np. dąb lub drzewa owocowe[3]. W mniejszych pracach wykorzystuje, łatwo poddającą się obróbce, lipę.
Jego prace biorą udział w wystawach muzealnych[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Milada Fohlerová , Ze dřeva zrozené, „Valašsko: vlastivědná revue” (32), kwiecień 2014, s. 52-53, ISSN 1212-3382 .
- ↑ garfie | ZOO Brno [květen 2010] – rajce.net [online], garfie.rajce.idnes.cz [dostęp 2017-05-17] (cz.).
- ↑ Francova Lhota - oficiální stránky obce [online], www.francovalhota.cz [dostęp 2017-05-17] .
- ↑ Michal Valoušek , Výstava „Ze dřeva zrozené“ | Muzeum regionu Valašsko [online], www.muzeumvalassko.cz [dostęp 2017-05-24] (ang.).