Jan Carel van der Borch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jan Carel van der Borch - dyplomata holenderski z XVIII wieku.

W latach 1782-1795 był holenderskim posłem w Sztokholmie.

W 1784 roku Szwedzi negocjowali z nim układ, na mocy którego Republika Zjednoczonych Prowincji miałaby wypłacać subsydia Gustawowi III, w zamian za 6.000 żołnierzy szwedzkich potrzebnych holenderskiemu rządowi. Wielki Pensjonariusz Holandii Pieter van Bleiswijk zachorował jednak wtedy, co uniemożliwiło kontynuowanie rozmów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zbigniew Anusik, Dyplomacja szwedzka wobec kryzysu monarchii we Francji w latach 1787-1792, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego Łódź 2000, s.153.